zondag 11 april 2010

De reunie; 40 jaar terug in de tijd,

Het is al weer bijna een maand geleden, de 13de april om precies te zijn, dat ik een dag met mijn klasgenoten van weleer verenigd werd. Ik was al vroeg uit de veren, nee, niet mijn eigen veren, maar die van mijn zus, die in Limburg woont, waar we dat weekend verbleven.
Om half tien haalde ik Els op, niets veranderd, ik herkende haar nog van foto´s, we hyven en we skypen zo nu en dan, het eerste berichtje stuurde ze zowat een jaar geleden naar mij, via schoolbank.nl, toch nog snel gegaan om al die klasgenoten bijeen te zoeken. Al babbelend arriveerden we in Heerlen bij Marijke om tien uur, om nog wat laatste dingetjes voor te bereiden, de rest komt om elf uur.
Ook (gastvrouw) Marijke is niets veranderd, charmant en vriendelijk net als vroeger, haar riante bungalow bied een mooie ruimte voor de gasten, ze laat me haar binnenzwembad zien, ze verrast mij met de fresco´s aan de muren, die nog door Meneer Graus, onze tekenleraar van weleer zijn vervaardigd.
Dan komt (kleine) Els uit Maastricht met zelfgemaakte appeltaarten, wat een heerlijk mens is zij, een en al hartelijkheid en een zakenvrouwtje hoor, woonachtig in een carreeboerderij met een enorme boomgaard, die jaarlijks appels en peren oogsten.Doet me nu denken aan de legende van de bokkenrijders, de carreeboerderij werd heel lang geleden gebouwd om deze roversbende buiten de deur te houden tegen plunderingen.
De nichtjes Yvonne en Josefiene, ook niks veranderd, ja de tijd doet wat met je, maar de persoon is dezelfde van toen, wat vind ik het leuk om de een na de ander na zoveel jaar weer te zien.
Lucy, ook klein van stuk, helaas is ze al een paar jaar weduwe, haar man overleefde een bloedvergiftiging niet. Ze heeft schatten van kleinkinderen en een lief schattig hondje.
Daar komt Sibylla, (mijn schoolvriendin), met haar liep ik stage, we deelden onze kamer, we gingen samen op fietsvacantie door Duitsland,Luxemburg en Belgie, met mooi weer stonden we op ´n camping, met slecht weer zochten we ´n jeugdherberg op, veel beleefd en veel lol gehad.
Magda met Nellie, enig om hen weer te zien, Magda heeft nog steeds de humor van toen, helaas heeft ze reuma waar ze erg onder lijdt, en Nellie, zij was zo goed in scheikunde en is toen naar de apothekersopleidig gegaan.
Dan komt Els nr 3, zij kon heel mooi tekenen en heeft net als mij ook Limburg begin jaren 70 verlaten.
Annie, wat ben jij lang en slank en knap, vlot gekleed ook, Annie was vroeger dik en bloosde zo leuk, altijd lachen met haar, na school sprak ik haar vaker bij de drogist waar ze op zaterdag werkte.
Ach Petra,ook nog dezelfde lieve lach, vroeger was ze wat stil en verlegen, dat is ze al lang niet meer.
Daar is Margriet, dezelfde stem, lach, humor van toen bezit ze nog steeds, momenteel werkzaam in de palliatieve zorg, wel zwaar maar geeft zo veel voldoening.
Jeetje, Marlo, nog steeds die mooie sprekende ogen, zij heeft verder gestudeerd en is vrijgezel gebleven, ze maakte veel reizen is zeer belezen en bouwt nu langzaam af, zodat ze nog meer kan genieten van de dingen waar ze nooit aan toe gekomen is.
Ondertussen had ik een kaars aangestoken die de hele dag zal branden voor Henriette, die ons helaas veel te vroeg ontvallen is en op deze wijze symbolisch met ons zal zijn.
Allen zijn aanwezig op een na, we kunnen nu niet langer wachten, de glazen staan te schitteren de champagne wacht gekoeld en geduldig, daarom begon ik met het openingswoord wat mij wonderbaarlijk goed af ging, de gastvrouw ontving een prachtig bloemstuk en toen werden de champagneglazen gevuld, gelukkig kwam ook Wilma er aan en konden eindelijk toosten op ons weerzien, toen barstte het reuniefeest los.
Na 40 jaar zitten we gezellig met elkaar te babbelen, dan is er taart met koffie en thee.
Velen zijn al oma, dat lijkt mij ook geweldig, maar mijn twee kanjers zijn nog vrijgezel(lig).
De meesten van ons werken nog, ben ik gezegend, dat ik niet meer in de zorg werkzaam hoef te zijn.
Dan gaan we aan de pastei met een overheerlijke ragoû, die Marijke bereid heeft.
Mijn klasgenoten, 40 jaar verder, ouder en wijzer, dezelfde lach met pretogen , ook de eigenaardige persoonlijke trekjes herken ik weer bij ieder.
We gaan weer wat lekkers eten, een mega buffet met zoveel lekkers, gevulde eieren, gevulde tomaten, salades, heerlijke sausjes, gerookte zalm, garnalen, kaashapjes en heerlijke dranken, de meesten moeten rijden, ook ik ben de BOB vandaag.
Babbel de babbel, wat is het gezellig, hier hebben we echt naar toe geleefd, anecdotes worden verteld, herinneringen worden weer levend, de namen van docenten en de bijbehorende gebeurtenissen passeren de revue, oude tijd maakt plaats voor de realiteit van vandaag, helaas is het al weer een uur of vier, wat vliegt de tijd toch.De eerste van ons moeten al weer opstappen vanwege avonddienst of een avondje uit, maar eerst gaan we met z´n allen op de kiek, eindelijk een klassefoto, ook krijgt elk nog een Oorkonde mee naar huis, die ik gemaakt had, als herinnering aan deze bijzondere dag.
Allen vonden het geweldig en voor herhaling vatbaar, we houden contact via de hyvessite, die ik had aangemaakt. Stilaan vertrekken de klasgenoten huiswaarts, met een aantal blijven we nog om de boel op te ruimen en af te wassen, de kaars van Henriette brand nog steeds, tevreden en met respect blaas ik de kaars uit, hiermee is echt een einde gekomen aan een geslaagde reunie.
Voor Sibylla en mij nog niet helemaal, wij hebben s´avonds nog een gezellig avondje met etentje samen met onze mannen.



Lidy te Vruchte Langendijk