donderdag 21 januari 2010

Het leven van een sneeuwvlok


De natuur creëert juwelen in de winter.

Als eindelijk de eerste sneeuwvlokken uit de hemel dwarrelen en zich vastzetten op de kale bomen en grauwe wegen, verandert alles in een sprookje, het wordt stil, geluiden worden gedempd, met de witte deken over het land wordt de aardbodem en de planten tegen vorst beschermd.De dieren krijgen het moeilijk bij het zoeken naar voedsel, in holen verscholen genieten velen van hun winterslaap. Wat wij een sneeuwvlokje noemen, bestaat uit ijs, veel vertakte en aaneengegroeide sneeuwkristallen, bij luchttemperaturen onder -0°c , valt deze als neerslag uit de winterwolken. Naar gelang temperatuur, luchtvochtigheid en wind zijn sneeuwvlokken dikker, fijner of harder als naalden.Een sneeuwkristal onstaat niet als water bevriest, dan zou er hagel of ijzel ontstaan.Het leven van een sneeuwkristal begint in de wolken, deze worden gevormd tijdens ´n hoge vochtigheidsgraad tussen -10 en -15 graden.Er zijn in ieder geval vrieskernen nodig, waar zich sneeuwkristallen omheen vormen.Deze vrieskernen kunnen stofdeeltjes in de lucht zijn of zoutkristallen van de branding, zelfs bacteriën en ook roet, teer, zwaveldioxide uit industriele vervuiling.De basisvorm is altijd zeskantig, hier voor is de structuur van de watermolecule (H2O)verantwoordelijk.Een mooie sneeuwkristal groeit dus door het samenspel van kou en vocht in de wolken.Omdat elke sneeuwkristal zijn eigen reis maakt door de wolken en het tijdstip en de afstand van de val nooit gelijk zijn bestaan er geen twee dezelfde kristallen.Door zijn typische structuur verraadt elke sneeuwkristal zijn herkomst.
Mijn fascinatie is groot, ik had dit ook nooit kunnen schrijven zonder de het levenswerk van belangrijke wetenschappers.

*Zoals bijvoorbeeld: Charles Knight , hij was meteoroloog, hij fotografeerde onder een microscoop, nog voor de sneeuwkristal smolt, is zijn structuur voor eeuwig vastgelegd.Charles zocht naar een verband tussen de vorm van de sneeuwkristal, het type weer en het tijdstip van de val uit de wolk.

*Steven Lindow ontdekte bacteriën die als vrieskern diende, later werd bekend dat van een specifieke bacterie eiwit vrij komt, dat kristalvorming van ijs bevorderd, dit was het begin van de omzetting naar kunstmatige sneeuw, wintersportgebieden varen hier wel bij.

*Vincent J. Schaefer ging met ´n chemische oplossing aan de slag, zo probeerde hij de ijskristal te vangen in/tussen een vloeibare snelhardende plastic, "gesandwiched" verdampte de kristallen, daarna bleef een permanente afdruk van de structuur bewaard.

*Eric Erbe en W.J.Wergin fotografeerden sneeuwkristallen met een electronenmicroscoop, zij legden sneeuwkristallen in hun meest fantastische vormen vast.

*De zeskant of zespuntige sneeuwkristal werd al in 1610 opgemerkt door de duitse sterrenkundige Johannes Kepler toen de sneeuwvlokken op zijn jas vielen, hij had het idee dat de vorm iets te maken zou kunnen hebben met andere regelmatige zeshoeken in de natuur.

*In 1885 werkte Wilson A.Bentley met camera en microscoop, hij stoeide met sluitertijd en opstelling hier van, na 45 winters hard werken had hij resultaat geboekt en in 1931 publiceerde hij "SNOW CRYSTALS" waarin wel bijna 2500 verschillende sneeuwkristallen staan.


Beardiertje

dinsdag 12 januari 2010

De reunie; 40 jaar terug in de tijd,

Nog geen jaar geleden kreeg ik via schoolbank.nl, een kattebelletje van een klasgenoot?

"Volgens mij zat je bij mij in de klas".

Dit was het prille begin van een reunie in spe,een grijs verleden kreeg heel langzaam kleur en werd als maar groener, als we eens getallen gaan vermenigvuldigen, 18 klasgenoten x 40 jaar geschiedenis uit een mensenleven = zevenhonderdtwintig jaar, (docenten niet eens meegerekend.)

In een reunie van 5 uurtjes is dat niet te bevatten, hoeft ook niet.

Zoals kinderen schoorvoetend de klas betreden op de eerste schooldag, zo ook hanteerden velen de pen, de telefoon of de optische muis.

Ik bemerkte dat het verzamelen van een groep soms snel, soms traag verliep , zelfs Tros Vermist werd ingeschakeld, ja hoor, ook de laatste schakel werd kort geleden verbazendwekkend snel gevonden.

Gelukkig hoeven we niet tot de reunie te wachten, we mailen, skypen, een groepshyve wordt aangemaakt, foto´s worden geplaatst, de reunie wordt voorbereid, geduldig toont de countdowngadged ons de geplande datum.

Ik mag mij gelukkig prijzen, dat ik redelijk vooraan stond bij het uitdelen van het geheugen, opgeslagen informatie, die een onuitputtelijke bron is geworden van beeldende herinneringen, veel anecdotes en details over onze school/stagetijd, een tijd, nog voordat we belangrijke keuzes namen en wegen kozen om te zijn wie we nu zijn, het is goed terug te kijken, om vervolgens de stand in z´n vooruit te schakelen.


Beardiertje


maandag 4 januari 2010

Ontmantelen? Ja, de ballen!

Vandaag hebben we niet gewacht op de drie koningen, maar hebben de kerstboom afgetuigd en in drie delen weer opgeruimd.
Bij het schrijven van deze regel moet het toch van mijn hart, dat we dit toch wel heel zachtzinnig deden.
Optuigen, wat uitdossen of opsieren betekent vind ik prima, maar aftuigen vind ik gevoelsmatig al niet aardig en heeft een negatieve bijklank, terwijl het niet meer betekent als ontdoen van het tuig, daar heb je ´t al wèèr.
Maar denk ik aan leer, riemen waarmee trekdieren ingespannen worden of aan al het nodige voor de uitrusting van een mast, dan klinkt het zo mooi en zo positief en vooral nuttig en onmisbaar.
Ja onze kunstkerstboom stond er dit jaar weer zo prachtig en sfeervol bij en de levenden sparren mogen in het bos blijvend leven.
Op deze winterse dagen beleven we een sprookje in het bos, de besneeuwde bomen, alles viel samen, het paard in het tuig, dat we passeerden, ook aan de wandel, net drie jaar, dan pas komt het echte tuig er aan te pas, wanneer het paard zal worden ingereden, toen viel er nog
samen, meer sneeuw, heel veel sneeuw.

Beardiertje