woensdag 30 december 2009

Luilekkerland en geen ijsballen meer!

Vandaag hebben we dit jaar voor het laatst weer de boodschappen gedaan, het bleef niet alleen hierbij, ik zag iets leuks hangen, het paste, de prijs was gehalveerd, joepie, weer iets leuks voor de jaarwisseling.
We kregen van de verkoopster twee kaarten voor koffie, ja hier in Duitsland krijg je dat in een betere modezaak, ook bleef het hier niet bij, een kwarkgebakje, ook niet te versmaden, we genoten van al dat lekkers.
In een andere zaak zag ik wat leuks voor Pol, een pluche speledingetje met piepje, hij kan er geen genoeg van krijgen, hij speelt echt met alles van zijn verzameling.
Toen viel mijn oog op Neopren Hunde Stiefel, die spotgoedkoop waren, ooit heb ik een poging gedaan om deze zelf te maken, ook een schoenmaker hoort bij z´n leest te blijven.
Vanmiddag had mijn Pol dus ook twee paar snowbootjes aan in de sneeuw, het was superglad, maar op de veldweg maakte hij een sprint, hij liep en rende als een volleerde Showbink, toen de sneeuw lichtblauw kleurde bij de schemering, gingen we huiswaarts.
Tja, nu was ik degene die vieze poten had..................en Polleke? Zijn pootjes waren schoon en droog, ...en warm bovendien.
Beardiertje

woensdag 2 december 2009

Komt een vrouw bij de tandarts....

Gisterochtend was ik bij mijn tantarts voor de halfjaarlijkse controle, zoals altijd gaan dames voor en ga ik weer als eerste, bijna drie jaar wonend in Duitsland kan ik zeggen, "Deutsche Gründlichkeit" is ook hier een standaard gegeven, wat ik nog steeds als luxe ervaar.

De sfeer is ontspannen, het beeld wat door Bert (mijn tandarts) met een mini-cameraatje is gemaakt zie ik direct op het beeldscherm, hij geeft mij uitleg, slijtage in de tandhalzen:

Uiteindelijke komt het er op neer, dat ik "te veel " poets? Kan dit dan?

Of ben ik nu ook wat Gründlicher geworden? tja, je moet toch wel wat aan inburgering doen.


Teruglopend naar de wachtkamer geniet ik nog van de feëerieke sfeer die wordt opgeroepen door de prachtige kerstversiering met hier en daar wat passende kaarsverlichting.

Dan is Jos (mijn Husband) aan de beurt, als ik me wil installeren om een van de mooie boeken uit de streek in te kijken, hoor ik vanuit de gang "Weihnachtswunschen" over en weer, hè?

Sinterklaas moet nog komen, tja, de meesten die hier vandaag deze praktijk verlaten komen het volgend jaar pas weer.


Al snel raak ik verzeild in een gesprek met een vriendelijke dame, symphatiek, blond, brildragend, ongeveer mijn leeftijd.

Beiden viel het ons op, dat het binnen drie weken al weer kerstmis is, dan is het woordtje "tijd"

aanleiding tot een vervolg, het feit dat je als kind nog zwemt in zeëen van tijd, je geen illusie hebt van het einde dat ooit zal komen, daarbij waarderen we elkaar meer naarmate we ouder zijn, zijn de kleine dingen veel belangrijker en zijn de dingen die we doen vaak bewuster gekozen.

Misschien een minder fraaie vergelijking is de toiletrol, naarmate je aan het eind komt gaat dit sneller.

We stellen wensen niet meer uit bijvoorbeeld om een reis te maken, mede omdat al velen ons ontvallen zijn, zijn wij nog zo dankbaar dat we dit wèl kunnen.

De mevrouw verteld over haar 84 jarige moeder die nergens meer zin in heeft en de motivatie mist om er "iets" van te maken, ze afkomstig zijn uit het Ruhrgebied en nu al vier jaar hier woonachtig zijn, haar moeder altijd bezig was geweest en plezier had in de dingen die ze deed, maar waaraan sinds de verhuizing een eind kwam.

Daar waarvan werd gedroomd werd niet bewaarheid, helaas.

In Stift Börstel, zo´n 12 km hiervandaan staat een lindenboom van maar liefst 700 jaar, een te lange armtak wordt welliswaar gestut, maar bloeit nog volop, hier dichtbij zijnde ervaar ik een enorme kracht, wat zou die boom ons veel kunnen vertellen, wat hij in al die tijd heeft gezien, gevoeld , met een soort van eerbied raak ik deze dan aan.

woensdag 11 november 2009

"Laternen"


St.Martinus was de beschermheilige van de reizigers, rondtrekkende kooplui, van armen en bedelaars, bekeerde dronkaards, herders, boeren, wijnbouwers, kinderen en het vee.

Sint Maarten is gebaseerd op een legende, Martinus (Maarten), hij werd geboren in het jaar 316 in het huidige Hongarije. Hij werd door de keizer tot ridder geslagen.
Op een zeer koude dag in de winter zag Maarten een arme man zonder jas in de sneeuw zitten.

Hij stapte van zijn paard af en sneed met zijn zwaard zijn eigen mantel doormidden en gaf de arme man de helft tegen de kou.

Hij overleed op 11 november in 397 en op de feestdag van de heilige werd het gebruikelijk om kinderen iets te geven.

Het is herfst, de bomen zijn kaal en het is vroeg donker, zodoende gaan de kinderen langs de huizen met hun "Laternen" en zingen samen hun mooiste lied(eren).

Op het platte land was het rond 11 november eigenlijk altijd al feest, de oogst was van het land, het vee weer op stal, het graan in de schuur en de nieuwe wijn in de kelder en het was tijd om vetgemeste dieren te slachten, daarbij hoorden bruisende feesten met overvloedige maaltijden veel drank en plezier.

Ook vanavond weer , verwachtten wij de kleine kinderen met hun prachtige "Laternen" en zongen zij vol overgave een van hun mooiste St.Maartens liederen, begeleid door een aantal ouders op de achtergrond.

Met hun wandjes aan en mutsjes op komen ze elk, dankbaar om wat lekkers van de schalen te kiezen, die we al vanmiddag hadden klaargezet, ook de kleinste (afwezige zusjes en broertjes) worden hierbij niet vergeten.

Dan vertrekt de stoet weer naar het volgende huis, ze genieten duidelijk van hun (stroop)tocht samen met hun begeleiders, dan verdwijnen ze in het donker, nog eenmaal hoor ik hun stemmetjes in het voorbij gaan op hun weg huiswaards en schitteren hun lichtjes in de "Laternen" die spoedig zullen doven alsook zij hun oogjes sluiten.


Beardiertje

woensdag 7 oktober 2009

Zachtjes tikt de regen.........


Het is echt herfstig weer vandaag, de droge momenten pik ik er uit om met Pol te gaan wandelen en wat buitenactiviteiten te bezigen, zoals wat verse keukenkruiden te potten.
Vanmorgen sprak ik een oude dame die haar stoepje veegde en naar mijn tweede hond vroeg, de zoveelste die ons altijd gadesloeg, als ik met mijn beardies uitging, ik maakte tijd voor een babbeltje en bemerk dat dit me sterkt.
Ook zij had al drie honden gehad en allen moeten "Afgeven", zoals ze dat noemde. Ze had een vriendelijke blik en een positieve uitstraling, toch kon ik zien dat ze veel had mee gemaakt.
Ik vind het fantastisch wanneer "oude(re)" mensen weten wat er in de wereld speelt, belezen zijn en nog zoveel interresse hebben en tonen, nog op zich zelf wonen en er goed en verzorgd uitzien.
Daarbij komt dat ze een accent had die mij vertrouwd in de oren klonk, Brabants is dan wel geen Limburgs, maar de Bourgondische levenshouding hebben we gemeen.
Nu ik dit schrijf laat het carrillon weer van zich horen, iets dat mij nimmer stoort maar een typische Hollandse nostalgie uitstraalt, ik beloof mijzelf, dat we de volgende keer als we hier weer komen naar de vogeltjesmarkt in Antwerpen gaan, een steenworp hier vandaan (25 km) Morgen reizen we weer af naar Duitsland, waar we met veel plezier wonen, toch mis ik iets voor mijn gevoel, de zomer is nu echt voorbij, de regen tikt onophoudelijk op het glazen dak van de serre, het is er heerlijk licht terwijl het buiten toch somber is. De oktobermaand brengt ons weer naar de winter(tijd) met de bijbehorende bezigheid zoals bijvoorbeeld breien, thee leuten en paddenstoelenlucht.

Beardiertje

dinsdag 6 oktober 2009

Gestold licht!


De Rainbowbridge, waar je nu en later

Vrij kan zweven langs stromend water

De wonderlijke kosmos, waar je nu bent

Waar je geen verdriet en pijn, maar alleen liefde kent

Soms verras je me en kom je helemaal van daarginder

Op mijn hand of bloembladen wiegen als Vlinder

Even laat je me vertederend weten

Dat we elkaar nimmer zullen vergeten

Je troost me, dat lag altijd al in jouw aard

Mijn Lieve Quincy, mijn dansende hond met beard


Beardiertje

zondag 4 oktober 2009

Wereldierendag 365x per jaar Franciscus van Assisi


Waar zouden de dieren zijn zonder ons, of liever, waar zouden wij zijn zonder alle dieren.

Niet weg te denken uit ons bestaan, ons eten en drinken, ons schoeisel en kleding, de sport en het vermaak in zoo en circus en als gezelschap kan je niets beters wensen.

Dierendag, ze kunnen het wel zonder ons, beter zelfs, alleen heeft de mens het dier afhankelijk gemaakt van ons, ja ik ook, ik kan niet zonder hen.

Worden we niet wakker onder een heerlijk donzen dekbed, dan is het wel een wollen deken.

De zeep,shampoo en creampjes zijn allen getest, de varkensharen zitten gezellig met de onze in een borstel.

Zacht, medium of hard, een ei hoort er bij, ook de pillen die we (moeten) slikken zijn proefondervindelijk verantwoord.

De paardenkrachten zijn met de tijd in een hogere versnelling geraakt, de haverzak werd een tank, die steeds bodemlozer wordt.

De energie die in de dierenwereld geleverd wordt is uitzonderlijk hoog, werkeloosheid bestaat niet, het leger der mieren is hier o.a een voorbeeld van.

De zijderups, die aan het beginproces kruipt van een schitterend natuurproduct, zijden kousen, blouse's en sjawls die onze huid en ego sieren.

De spinnen met hun schitterende webben, waaraan voor dag en dauw de druppels fonkelen in de zon als kristallen.

De vogels die hun mooiste lied voor ons zingen, toch maar dat eerste kivietsei laten liggen.

De bijen die de imker vliegensvlug hun zuivere waar komen brengen.

De kleurrijke vlinders, niet alleen die, die we soms in onze buik koesteren bij tedere gevoelens.

Het warme bont, de zachte vacht, de lange haren, kleurrijke veren, de mooiste vissen en al wat in schelp of diep op de bodem van de oceaan zich verborgen houd.

Lieve lezer, begrijp me goed ik ben geen dierenactiviste, al doet bovenstaande daar zelfs mij aan denken bij een leescontrole, ik besef mij alleen dat we veel meer zouden moeten genieten door onze ogen open te houden voor dierenlanteinen.

Wie is er niet grootgebracht met troostende knuffels van beer, aap of welk dier dan ook in de vorm van een pluche toddel.

Ons eerste boek ging alleen maar over dieren op de boerderij en we leerden hun taal, (lees geluiden).

De Ot en Sienboeken en Verkadealbums met nostalgische plaatjes gingen er in als koek.

Ook Jip en Janneke, de vertellingen waarin de veilige geborgenheid van huis en tuin voorop staat en waar dan ook (Poppejans), Beer, Takkie de hond en Siepie de poes veelvuldig figureerden.

De sprookjes (over de grote boze Wolf, etc).

Iets ouder verslonden wij de zwaardere kost, de wilde dieren uit Afrika en het Amazonegebied.

De vertellingen Van vos de Reynaerde , dit boek is niet zo maar een leuk dierenverhaal, er zijn tal van satirische verwijzingen naar de "Mensenmaatschappij" in te vinden.

Lassie, Furie, Daktari en Jungle Book en de latere Lion King lieten ons geloven dat het ook milde dieren waren, wat ouder beseften we dat dieren ook gevoel hebben, de emoties worden onverbloemd getoond, van dansende beren, apenstreken en zeehondjes, de trek van de gnoes en olifanten die rouwen om hun mededikhuid(en) die daar levenloos resteren.

De nieuwsgierigheid naar resten uit de prehistorie en de vondst van nieuwe diersoorten vertellen ons veel over de interactie tussen mens en dier.

Sinds het logo van het zwart/witte pandabeertje zijn we meer bewust geraakt van ons dierenrijk door de mooie vertederende en ontroerde verhalen en beelden van o.a het WNF deze organisatie werd op 11 september 1961 opgericht.

Het Rijk der Dieren is zo inmens groot en gaat veel verder dan onze lieve blaffers, miauwers, snuffies en flappies.


Beardiertje

vrijdag 2 oktober 2009

Ontmoeting



Ontmoeten


is meer dan iemand tegenkomen


of bij elkaar zijn


Je ontmoet niet zoveel mensen


Ontmoeten heeft iets


Van verwonderen en herkenning


De ander is een antwoord op je vraag


Op iets in jou


Een echte ontmoeting raakt je


Ze vraagt openheid van jou


Niet dat je alles moet zeggen


Tegen de ander


Maar wel dat die ander


Jou iets mag zeggen of vragen


Ontmoeten is de ander


Binnenlaten in het huis van je zelf


Met het risico dat hij of zij ontdekt


Dat niet alles echt is in je huis


Dat jij je soms anders voordoet


Dat je kwetsbaar bent


En anderen soms gewoon napraat


Iemand ontmoeten is


Iemand binnen laten


In de binnenste cirkel van je leven


Hij zal je vragen naar je ervaringen


Gewoontes, gevoelens en opvattingen


Pas als je de ander


Zo diep laat binnendringen


Kun je van een ontmoeting spreken


Een echte ontmoeting laat sporen na.




Niec Stolk


donderdag 1 oktober 2009

Flater


Vanmorgen lekker gewandeld in het Ossendrechtse, ja, deze week logeren we hier bij Lawrence onze oudste zoon, die hier schitterend woont op de "Brabantse Wal".
Vandaag heb ik mijn taak volbracht, ze hangen er mooi bij, al zeg ik het zelf, de lange gordijnen die ik heb genaaid voor de "Wintergarten"'(serre), dit ging eerst helemaal niet naar mijn wens, dan was de zoom te kort dan te lang, maar nu hangen ze perfect, de ruimte is er een van licht en zon, waar het het goed toeven is, met uitzicht op de vijver met zwemminnende kleurlingen en pas aangelegde tuin, waarvan de planten paradijselijk groeien en bloeien. Lichttherapie tijdens de wintermaanden tot aan de snowboardvacantie toe een must is en s'avonds een tweede relaxroom voor als je eens geen t.v, open haard wilt zien en stoken.
Maar behaaglijk en relaxd zoals ik nu met mijn laptopje zit, anytime, everywhere.
Maar door mijn bezigheden buitens huis hebbende dwaal ik af en begon ik te schrijven over mijn ochtendwandeling met Polleke richting het trambaanpad, (een landweg) waar een boerderij staat die "nog steeds" te koop staat en waar de bokjes ons vriendelijk begroeten.
Elk kwartier laat de kerktoren een carrillonlied horen, wat nooit verveeld.
Eenmaal op de terugweg gebeurde het gebeurde.
Zowel Polleke als ik zagen een beardie, ik kende "die beardie" van onze logeerpartijen hier.
Het was Flater, een reu van 13 jaar, die veel gelijkenis toont met onze Quincy, die precies twee weken geleden afgereisd is naar de Rainbowbridge.
Polleke was verbaast,enthousiast en enorm verrast en blij, toen hij Flater in de verte zag komen aanlopen, hij wilde zo snel mogenlijk de begroetingsrituelen toepassen, hij genoot, maar, zijn zeer sterk ontwikkelde reukorgaan vertelde hem iets anders, dat dit niet Quincy was maar een aardige lieve beardiekerel van 13 jaar die veel gelijkenis vertoonde met zijn trouwe (ex)maatje.
We praatten wat "Beardietalk", als beardiebazinnetjes, zoals we vaker deden/doen en genoten hoe onze beardies poogden hetzelfde te doen.

Beardiertje

woensdag 23 september 2009

Een prikje


In de wachtkamer van de dierenarts snuffelt Pol meer dan anders, zou hij inderdaad nog kunnen ruiken dat zijn broer hier zes dagen geleden nog was?

Vandaag heeft Polleke weer zijn jaarlijkse cocktailprik en rabiësenting gehad, zijn gezondheid is optimaal, de dierenarts was verbaast, zij had nog nooit zulke schone oren gezien, ook zijn gebit krijgt een pluimpje.

Hij was iets afgevallen, tja als je maatje met stille trom vertrekt, is de eetlust ook wat minder.

Pol is een aantal dagen erg stil geweest,wat beslist zijn aard niet is, we maken dan nu ook weer grote wandelingen en fietstochten met de doggyride.

In de auto is het wat onwennig voor Pol, hij mist Quinc waar hij altijd lekker tegen aan lag.

In het weekend voor we naar bed gingen, waren we nog even in de tuin en Pol zag iets in het donker en nam de speelhouding aan, hij was erg nieuwsgierig, anders ik wel.

Dichterbij gekomen zag ik een hele grote egel, wel zo groot als een soepbord, vast een rëincarnatie van Quincy die revange komt nemen bij Pol voor al die keren dat hij minder aardig was, (zacht uitgedrukt.)

Telkens als Quincy het onderwerp van gesprek is komt er een schitterende vlinder dicht bij mij, is er dan toch meer tussen hemel en aarde?

Ik ervaar dit als mooi, rustgevend en bijzonder.

Kleine wondertjes bestaan zeker wel als je het maar toelaat en de dingen accepteerd zo als ze zijn, werken deze cadeautjes als een geweldig medicijn.

Beardiertje

zondag 20 september 2009

Zweef mee met de wind, mijn lieve beardiekind.


Je poten wilden je niet langer meer dragen, het einde kwam nu echt nabij, in jouw ogen las ik jou laatste wens. "Help me, laat me nu maar gaan"?

Ik wilde je nog even mooi maken, met de borstel in mijn hand, de laatste streek door je mooie haar, bereidde ik ons voor op je laatste reis.

Je laatste plas, je laatste pas, door jou in jouw vertrouwde tuin, nog even een laatste foto, even nog, heel even maar en dan is het tijd, tijd om samen, sam sam, ik leg je in de auto, je laatste rit.

De dokter, jouw dokter weet dat je er aan komt, maar zij laat nog even op zich wachten, jij wacht geduldig net als wij.

Ze komt voor jou, voor jou alleen, ze spreekt lieve en begrijpende woorden, die ons goed doen, na een serieuze definitieve duidelijkheid, is er geen weg meer terug, zij bereid jou voor op je laatste reis, een reis naar al die hondenvriendjes die jou voorgingen, jouw (engelse en nederlandse) familie, jouw maatjes van de hondenschool en de behendigheid, de vrienden uit de buurt en regio, de vierbenige strandjutters en de schattige ontmoetingen tijdens verre buitenlandse vacanties, jouw wandelmaatjes van de n.b.c.c en al wie ik vergeten ben, sorry lieverds.

Je geeft duidelijk te kennen dat je heel graag wilt gaan, je staat heel gewillig toe wat er staat te gebeuren, je bent lief, je bent een held een engel die bereid is.

Heel even, heel even nog, dan ben je al verdwenen, je zieke hart zal nooit meer kloppen, mijn stetoscoop kan ik weer vrijaf geven en opbergen.

Onze tranen komen nu heel snel en jouw baasje en vrouwtje beseffen dat een retourtje niet bestaat.

Ik kus je op je hoofd en sluit je ogen die niets meer waarnemen, ik dank je voor al jouw vriendschap, liefde, vertrouwen, moed en al die uitjes en thuisjes, die we samen beleefden, wat nu in eens onmogelijk is geworden, fijn dat we speciaal jou in ons gezin mochten verwelkomen en helaas ook moesten laten gaan.

Maar jij hebt een plekje verovert in ons hart, ik heb een tuintje in mijn hart voor jou, forever.

Nu je niet meer bij ons bent, kom ik je dagelijks tegen, ik mis je gesnurk, je stem die verstomd is, je plek die leeg, stil en koud is geworden, je voerbakken staan nu schoon in de kast, je dekens zijn gewassen.

Ik vond nog bij thuiskomst een haarplukje van jou aan de greep van een keukenkast.

Je ligt niet meer in de weg bij het uitruimen van de vaatwasser, en onder de strijkplank, je keutelt niet meer achter ons aan, je nagels hoor ik niet meer tikken op laminaat en tegels.

Even ´n plasje om het anderhalf uur, je gebedel aan tafel en s´avonds als er een glaasje werd bijgevuld kreeg jij steevast ´n brokje, als de baas dit vergat, dan meldde je dit wel of je maakte hem wakker als hij in slaap was gesukkeld.

Je blaf, je geur, jouw schitterende vacht, je wuivende staart, je dansende loop waar mensen mij altijd hiervan opmerkzaam maakte en die zeer van jou onder de indruk waren.

Onze autoritten en verre reizen waar je zo dol op was, een maatje, een fijn reisgezelschap.

De vele touristen uit de hele wereld die graag met jou op de foto vereeuwigd wilden worden.

Nu kan ik in alle vroegte blijven liggen, het zal wel even duren voor dat mijn innerlijke wekker weer "normaal" loopt, ik stond altijd op zodat je even een plasje kon doen in de tuin omdat de nacht voor jou te lang werd, we zagen samen de zon opkomen bij de nevelsluiers en staarden s´avonds naar de sterren en de maan.

Als we s´avonds in de tuin zaten, genoot jij op je eigen wijze, lekker banjeren in het schemer van het kaarslicht tussen de bloemen die zich sloten en de vogels die hun laatste lied ten gehore brachten, de boslucht en het briessen van de paarden verderop.

Ik mis je handrem tijdens de steeds kortere wandelingen, het even stil staan, waarbij je achterom keek, alsof alles wat je zag de laatste keer zou zijn.

In de straat kijken de kinderen verbaast op en zien ons nog maar met een beardie in plaats van twee, de kinderen die altijd naar jullie naam vroegen en jullie graag wilden aaien.

Je riem hangt gewoon op z´n plek alsof je er straks weer bent.

Lidy/Beardiertje

donderdag 17 september 2009

Mit den Flügeln der Zeit fliegt die Traurigkeit davon



Vanmiddag hebben wij afscheid genomen van onze Bearded Collie Quincy, om 14.15 is hij rustig ingeslapen, bereidwillig en moedig zoals altijd.


Wij zijn dankbaar dat we Quincy ruim 14 jaar in ons midden mochten hebben, een trouwe vriend die ons liefde schonk, trouw en geduldig was.


Quincy was een optimale reisgezel, deze reis gaat hij zonder ons, wat ons zeer aan het hart gaat, we waren altijd sam-sam en genoten van elkaar vooral in de natuur.


Wanneer hij meezweefd met de wind zal hij neerstrijken en voor altijd rust vinden in een prachtvol rozenpark niet ver van ons vandaan.




Lidy


woensdag 16 september 2009

Vriendschap


Van Beardies kun je leren

Hoe een vriendschap wezen moet

Zij zullen je niet bezeren

Wat voor fouts je soms ook doet

Steeds krijg je een lik of pootje

Altijd begroeten ze je blij

Ze maken vriendschap tot een cadeautje

En blijven steeds weer aan je zij

Ze gaan voor je door het vuur

En blijven steeds van je houden

Ja,hun vriendschap die is puur

Hun vriendschap is een "Gouden".
Beardiertje

woensdag 26 augustus 2009

Verlenging!




Onze Quincy maakt het goed, heeft er veel plezier in ons (nog) gezelschap te houden, ondanks zijn ongemakken is hij opgewekt en geniet van ´n dagtochtje met picknick etc.


High tea or low tea, maakt hem niets uit, een galopje door een weide waar net gehooid is en de schaduwplekken die de bomen voor hem creëren maken het ons wat comfortabel met zo´n senior in ons midden die op 12 september waarschijnlijk zijn 100 jarige jubileum gaat vieren, in hondenjaren wel te verstaan.


Dit doet mij denken aan de bibliotheek uit vroeger tijden, je haalde gewoon een stempel en ging gewoon verder met het volgende hoofdstuk.


Zo gaat het nu ook met mens en dier, die weer een opleving hebben, die je versteld doen staan.


Quincy schrijft nu zijn eigen hoofdstuk(ken), zijn laatste of enerlaatste, hij houdt ons in spanning net als een goed boek, zo´n dikke pil

zondag 2 augustus 2009

Onze laatste loodjes......


Hoelang weten wij ook niet...............................Onze Quincy is mager, dus een periodieke controle van zijn gewicht geeft ons een getal, 22.3 kg, maar 2 ons minder dan een maand geleden, zijn "normale" gewicht was altijd rond de 27 kg.

Zijn eetlust is goed en heeft genoeg aan de helft van zijn portie seniorvoedsel en drinkt wat vaker als anders.

Het borstelen op de trimtafel verloopt wat moeizamer vanwege zijn slappere poten en zijn vet en spierweefsel is totaal verdwenen, dus moet ik hem steeds "in model leggen", dit klinkt waarschijnlijk dramatisch, toch geniet hij nog zo als hij in de tuin kan banjeren en s`avonds ligt hij graag op een zachte vacht in de tuin bij ons.

Hij geniet van de vlinders die langs hem fladderen, de vogels die speciaal voor "hem" zingen en mijn zelfgekweekte datura geeft een zachte zoete lucht via de witte trompetkelken.

Het wandelen (lees uitlaten) duurt nooit langer dan een minuut of tien, zijn gang is mooi maar traag, onderweg stopt hij soms en neemt alles in hem op als of het de laatste keer is om het in zijn dromen mee te nemen, eenmaal thuis is het altijd heerlijk koel en rust hij weer wat uit, totdat zijn mooie grote voeten hem naar de tuin leiden, ja, het lijkt soms alsof zijn dromerige koppie zich in een andere wereld bevind dan zijn onderdanen, als deze niet mee willen werken

zal dit voor ons een teken zijn.

Ondanks de regen hebben we vanmiddag een autoritje gemaakt met onze wollenbollen,toen we in Ahmsen een beeldentuin/biopark met bijzondere hoogstam bezochten, was het even droog.

Voor een beardie van ruim 14 jaar heeft hij een schitterende lange vacht zoals je rechts op de foto kunt zien, vanaf zijn 6de levensjaar is Polleke zijn levensmaatje (links).


Beardiertje

dinsdag 14 juli 2009

Topdagen voor dazen


Met een zak brood voor de paarden gingen we vanmorgen met onze beardies op pad, de buitenthemperatuur was 24.5C, een graadmeter hoever we gaan en hoe we gekleed gaan.

Onderweg tweemaal een dooie muis op het wandelpad aangetroffen en verderop een klein lief haasje bij het veld, de zon scheen door een van zijn oorschelpjes, maar goed dat onze beardies waren aangelijnd.

Naarmate we het bos naderden, verheugden wij ons op de koelte door de schaduw.

De pret was van korte duur toen wij werden geplaagd door dazen.

Tijdens deze warme, broeierige, windstille zomerdagen zijn dit topdagen voor deze bloeddorstige hunkerende monsteressen, ja ook hier zijn het weer net als familie mug die gemene sniekige vrouwtjes die vele warmbloedigen, (mensen, paarden en koeien) het buitenzijn doen vergallen, doordat zij eiwitrijk voedsel nodig hebben voor de ontwikkeling van de eieren in hun onderlijf om die dan vervolgens smilend te ontdoen in en op gewassen op vochtige bodem.

Door de regenval van laatst is er een hoge vochtigheidsgraad, waarbij die gevleugelde vrouwenclan heel actief zijn terwijl hun mannenhet met nectar doen.

Hun steekgedrag is verhoogd bij koolstofdioxide, inspanning en paniek kicken ze helemaal op.

De beruchte goudoogdazen zwermend rond je hoofd maken mij totaal crazy.

Gelukkig zit ik hier koel en tevreden mijn muis te dresseren op de maat van de tikkende toetsen van mijn keyboard, mijn beardies kijken mij dankbaar aan naast het bureau, ze mogen inderdaad blij zij om en met hun mooie lange haar wat hun bescherming biedt tegen de dazen.


Beardiertje

vrijdag 3 juli 2009

Voorbij Midzomernacht!


Het is niet dat ik in juni geen stof tot schrijven had, de zomer is nu niet bepaald een tijd om dikwijls voor mijn computer te zitten, met de laptop buiten is ook geen echt succes vanwege het felle licht, talloze buitenactiviteiten zijn momenteel favoriet, de tuin o.a om in te werken, te badderen en te relaxen zelfs lang nadat de zon in het bos verdwenen is om in alle vroegte ons opnieuw te verrassen via het slaapkamerraam.

Onze senior Quincy laat ik dan even in de tuin s´morgens om een uur of vijf, anders houdt de oude heer het niet droog, de wandelingen worden steeds korter en traaaaaaaaaager, bij thuiskomst is het heerlijk koel in huis, een weldaad voor onze vierbenige, langharige vrienden.

Mijn zelfgekweekte Datura´s bloeien weelderig, net als alle andere geurige en kleurige bloemen, jonge struiken en bomen. De aalbessenstruik was goed voor vier potten confiture, de onderste bessen laat ik voor de vogels hangen, die zijn er net zo dol op.

De in Holland gekochte beschuitjes wachten ongeduldig in hun bus op de versgeplukte zomerkoninkjes uit de tuin, die zijn echt heel erg lekker en zoet maar ook mooi van vorm en kleur, volgend jaar gaan we een moestuintje aanleggen, (omheind vanwege de beardies) we krijgen er steeds meer lol in.


Beardiertje

woensdag 3 juni 2009

Op een mooie Pinksterdag


Op een mooie Pinksterdag in mei, zondag j.l werd onze bearded collie Quincy 14 jaar, we hadden de partyvlag in de mast gehesen en hij is verwend met gedroogde long en pensstaafjes waar hij zo dol op is, samen met zijn maatje Pol.

Lekker banjeren door de tuin en uitkijkend over het land geniet hij zoals een senior hoort te genieten op deze feestelijke Tierelantijnendag.

Ik had full house, gasten en loge´s samen met het schitterende weer zijn dit DE ingrediënten voor een geslaagd lang Pinksterweek-end.

Geschrokken zijn wij zeker, toen onze jongste zoon Roderik op zondagochtend een maagbloeding kreeg, dit was snel handelen en werd een spoedopname in het Vincentiusziekenhuis hier in Haselunne zo´n ruim 10 min rijden van ons vandaan.

Tal van onderzoeken moest hij ondergaan zoals röntgen, echografie en de minder aangename gastroscopie, gelukkig is hij in goede handen en we hopen er het beste van.

De volgende dag was hij monter en popelde om naar huis te gaan, ik had het boek:"127 kleinigheden van Simon Carmiggelt", aan hem gegeven die hij met veel plezier al voor de helft had gelezen.

Hij had op de beeldbuis zijn vader al gespot toen hij aan kwam rijden, hij keek op dat moment naar de opname van een openluchtmis op de monitor.

Wat een minder leuke mededeling is, was dat hij maar beter kan stoppen met roken, dit neemt hij ter harte en doet zijn uiterste best dit te volharden.

Op dinsdagochtend mocht hij het ziekenhuis verlaten, en krijgt bij onze huisarts een kuur mee.

Wij dachten dat deze maagbloeding een gevolg was van het auto-ongeluk dat hij op 11 mei j.l op weg naar zijn werk heeft gehad, een frontale botsing, aut toteloss.

De maagbloeding is veroorzaakt door een bacterie: Helicobacter pylori, die hij waarschijnlijk heeft gekregen toen hij in India op vacantie was.

Nu kunnen we hem lekker verwennen tot dat hij genezen is en terug naar Nederland kan reizen.


Beardiertje

zaterdag 23 mei 2009


Myspace Countdowns, Dogs Countdowns at WishAFriend.com

vrijdag 15 mei 2009

Pimobendan


Vandaag zijn we met Quincy naar de dierenarts geweest, momenteel gaat het redelijk goed met hem, hij krijgt nu 2x per dag een capsule Pimobendan 5mg (voor zijn hartinsufficiëntie) wat circa een uur voor het eten wordt toegediend, wat overigens geen probleem is omdat hij hierna een beloningsbrokje krijgt.

Afwachten hoe hij hier op reageert, momenteel is hij vrij monter en geniet samen met ons.
Beardiertje

woensdag 13 mei 2009

Bloody monday!


Maandagochtend 11 mei j.l werd voor onze jongste zoon een slecht begin van deze week.

Op weg naar zijn werk werd hij het slachtoffer van een frontale botsing, zijn auto is totalos.

Door de airbag heeft hij zijn ribben gekneusd en de veiligheidsriem heeft duidelijk sporen nagelaten door de bloeduitstorting(en) op zijn sleutelbeen.De ander partij had totaal niets.
Lidy

dinsdag 12 mei 2009

HET ZIJN DE KLEINE DINGEN DIE HET DOEN


De laatste dagen gaat het weer wat beter met onze Quins, zijn pootjes zijn genezen, hij loopt weer aardig, vanmiddag was het heerlijk zonnig weer en hebben met onze beardies een toertje gemaakt en door bos en over veldweg een wandelingtje van een half uur gemaakt, Quincy genoot volop en huppelde vrolijk, hij laat ons duidelijk weten dat hij het enorm naar zijn zin heeft, we genieten volop van alle kleine dagelijkse dingen, ook Polleke leeft met zijn maatje mee door zich wat rustiger op te stellen, wat ik weer beloon op mijn beurt.



Beardiertje

zondag 10 mei 2009

Moederdag



Moe Moeder Moederdag Dag Dag Moeder Moederdag Moeder Moe

woensdag 6 mei 2009

BERUSTING


Quincy heeft goed geslapen en werd relaxt wakker, de injectie van gisteren heeft z´n werk goed gedaan, hij had wel een kraag meegekregen maar die heb ik niet omgedaan, hij heeft van een achterpoot zijn verband (als schoen) uitgedaan en lag naast hem, hij loopt wat beter dan gisteren, we laten de beardies uit met de auto, het is triest weer, maar goed voor alles wat groeit en bloeit.
Bij thuiskomst krijgen ze brokken met een toefje (slagroom), hierna krijgt Quincy zijn pijnstiller(metacam 2.5mg) toch ook vanmorgen weer genieten ze van een snee droog brood in blokjes wat ze ervaren als beloning, dit zijn zo van die ingeburgde tafelgewoontes bij ons aan het ontbijt en die moet je handhaven.
Quins slaapt lekker naast mijn bureaustoel terwijl ik je deelgenoot maak van mijn blog.

Beardiertje

dinsdag 5 mei 2009

Hartinsufficiëntie


Vanmiddag zijn we met onze oudste bearded collie Quincy, naar de dierenarts geweest, al voor de tweede maal was hij met een nagel in het rooster van de oprit blijven haken, terwijl ik uit voorzorg een inloopmat had neer gelegd.

Zijn nagels laat ik door de dierenarts knippen, wel zo veilig, helaas werd het leven geraakt, nu loop hij niet met een maar met twee achterpoten in het verband.

Hij kreeg een spuit, en tabletten mee tegen de pijn.

Daar hij nog meer vermagert is en hij geen spiermassa meer heeft en artrose in de wervels gaat zijn conditie nu hard achteruit.

Het onderzoek met de stethoscoop gaf vandaag een bijgeruis,

Diagnose:

Hartinsufficiëntie. Oorzaak klepletsel.

Net als mensen kunnen ook honden een (chronische hartinsufficiëntie krijgen. Het hart werkt niet meer naar behoren en slaagt er moeilijk of om niet meer om voldoende bloed door het lichaam te pompen. Indien de pompfunctie van het hart het laat afweten krijgt het lichaam onvoldoende zuurstof en voedingsstoffen.


Symptomen:

Lusteloosheid/depressie
Slechte eetlust
Gewichtsverlies
Zware ademhaling
Hoesten
Zwakte
Flauwvallen
Opgezette buik (ascites).

Quincy laat ons weten dat hij nog steeds geniet van een autoritje, hij keutelt in huis achter ons aan en in de tuin wandelt hij wat rond, hij geniet al kijkend over het landschap of doet een dutje.

Aan tafel probeert hij nog wat te schooien, met succes.

Wij zijn hem dankbaar voor al het moois wat hij ons heeft geschonken in zijn bij 14 jarige leven, hij mag bepalen wanneer hij naar de rainbowbridge wil gaan, hij zal ons een teken geven.


Lidy/Beardiertje

maandag 4 mei 2009

Nationale Herdenking op de Dam


Steeds opnieuw


Geloof en hoop liggen

Tot as gesmolten

Bloedend dood in de straten

Van een stad die

Niet meer zingt


Op de stoeprand-een jongen

Zijn ogen te oud voor het kind
Dat hij nog is

Veel te veel gezien


De tijd heeft de stad verlaten

Waar blijft de toekomst

Op een plek waar alles stil staat.


Wanneer komt de toekomst

Als je dromen zijn vermoord.


Wie laat je soms weer leven

Even leven

In de stilte


Twee minuten, even vrijheid

Steeds opnieuw haal ik je terug.


Manon Slob

winnaar dichtwedstrijd, Dichter bij 4 mei.

zaterdag 2 mei 2009

Leonardo da Vinci 15 april 1452 2 mei 1519

Vandaag is de sterfdag van Leonardo da Vinci, hij was een beroemd italiaans architect, uitvinder, ingenieur, filosoof, natuurkundige, scheikundige, beeldhouwer, schrijver en schilder en componist uit de Renaissance.
Een veelzijdig genie, zijn meesterwerken zijn de "Mona Liza" ( Louvre) en de fresco "Laatste avondmaal", (Milaan). Geen van de overgebleven schilderijen van Leonardo zijn gesigneerd.

Slechts zeventien doeken en geen van zijn beelden zijn bewaard gebleven.
In de Koninklijke Collectie van het Windsor Castle in Engeland wordt het merendeel van zijn (pen)tekeningen bewaard en zijn eigendom van Koningin Elisabeth.
Leonard0´s wetenschappelijk werk was gebaseerd op emperisch onderzoek, niet op wetenschappelijke experimenten of theoretische verklaringen: hij probeerde een verschijnsel te doorgronden door het zo gedetailleerd mogenlijk te beschrijven en te tekenen.
Gedurende heel zijn leven had hij het plan, om op basis van zijn tekeningen een alles omvattende enceclopedie te maken, wat een onvoltooit werk bleek.
Leonardo was linkshandig en schreef heel zijn leven in spiegelschrift en noteerde zijn bevindingen in aantekenboeken, die een combinatie zijn van kunst en wetenschap.
Codex Leicester: de achttien perkamenten manuscripten die in spiegelschrift met rode inkt zijn geschreven betreffen uiteenlopende ideëen over astrologie en religie. Naast deze codex zijn zo´n 7000 vellen van het werk van Leonardo bekend, het Windsor Castle en verscheidene bibliotheken in Milaan bezitten werk van Leonardo, de meest recente codex bevind zich in twee delen in Madrid.
Leonardo´s studies van de anatomie, de vlucht van vogels en vele andere onderwerpen zijn
misschien nog wel indrukwekkender dan zijn kunstwerken.
Zijn boeken bevatten tekeningen van diverse nieuwe apparaten en machines, zoals een helicopter, machinegeweren, een bepantserde tank een onderzeeboot en een apparaat met tandwielen waarvan men vermoedt dat het een mechanische rekenmachine voorstelt.
Leonardo publiceerde of verspreidde zijn boeken niet, zodoende bleef de inhoud tot de 19de eeuw verborgen. Door deze geheimhouding kon hij andere ingenieurs en wetenschappers niet op een directe manier inspireren.
Lidy

donderdag 30 april 2009

Koninginnendag 2009


Vanochtend toen wij de nationale driekleur met wimpel in de top van onze vlaggenmast hesen, ging dit niet van harte, een vreemde gewaarwording.
Was dit soms een voorteken van wat er deze dag zou geschieden in Apeldoorn?
Wat een nationale feestdag had moeten worden, kreeg een sombere wending.
Lidy

woensdag 29 april 2009

Nog een nachtje slapen......


Een verrassende ontmoeting !

dinsdag 28 april 2009

vrijdag 24 april 2009

De kleur is rood.......de eekhoorn......de vos...

Wat is de natuur toch wonderschoon, alles loopt uit, de laatste bloesem van de appel bloeit nog volop. De koolzaadvelden kleuren het landschap fleurig, zelfs de paardenbloemen die nu de narcissen hebben vervangen kleuren de berm feestelijk.
Terwijl ik op weg ben met de auto om nog wat boodschappen te doen, zie ik voor me een eekhoorn bewegingsloos op het wegdek liggen, nog geheel in tact alsof deze slaapt, alleen de wind strijkt haar nog door de grote sierlijke pluim.
Op de terugweg naar huis geniet ik opnieuw van het mooie Emsland, waar wij al ruim twee jaar met onze beardies met veel plezier wonen, nu valt mijn oog op een schitterend rood vosje, die op weg was naar zijn bestemming die hij nooit meer zal bereiken, roerloos langs de kant met de oortjes nog in de alertstand.

Beide dieren, de kleur is rood, nee, niet het rood van bloed, zowel de eekhoorn als het vosje waren in tact, hun prachtige diepbruinrode wildkleur is een warme die vandaag nog zijn kleur moest verliezen.

Lidy

maandag 20 april 2009

dinsdag 7 april 2009

Smulpaapjes op Polleke´s 8ste verjaardag




Vanacht droomde ik van een hondje, zijn buikje was van koek
Zijn neusje was sucade, chocolade was zijn broek

´t Hondje liep op klompjes, die waren van fondant
Versiert met M en M´etjes langs de gehele rand

Zijn kleine zwarte oogjes, waren van zoute drop
Hij had een aardig hoedje van zijn rozijnen tulband op

Droeg daarbij een aardig jasje, gemaakt van pannenkoek
Dat stond hem even netjes als zijn chocolade broek



Beardiertje

maandag 6 april 2009

Heerderstrand


Zondag 5 april zijn we naar Nederland gereden en hebben met maar liefst 45 bearded collies en hun baasjes de Tonnenwandeling gelopen in de Zwolse bossen, het was een schitterende middag, een lust om weer met zoveel beardies en beardievrienden de zondagmiddag door te brengen in een prachtige afwisselende omgeving van bos en heide, onze Quincy, die eind mei 14 jaar hoopt te worden, heeft moeiteloos de wandeling uitgelopen met nog enkele senioren en puppen, de andere beardies hadden daar helemaal geen moeite mee, enkele namen zelfs een modderbad. Polleke was steeds in de kopgroep met zijn maatjes, er was ook een tweejarig beardiemeisje"Kellie", die hij wel heel aardig vond.

Na afloop hebben we nog heerlijk nagenoten op het zonovergoten Heerderstrand, waar we ons tegoed deden aan een hapje en tapje, terwijl veel beardies nog even een lekker bad namen in het grote heldere meer.

Tevreden reden wij en velen met ons weer huiswaarts.
Beardiertje

vrijdag 3 april 2009

Imagination


Open alle vensters
Open alle deuren

De lente doet haar best
Met haar geuren en haar kleuren

Welige warmte stroomd door de venen
Energie vindt haar weg tot in al de tenen.



Beardiertje


donderdag 2 april 2009

Tuinieren


Pimp op die tuinen
Iedereen gaat struinen
Maai maar je grasmat
En ontmos je looppad
Met een kärger
Maak je het nog wat erger
Kleurig en vol ijver
Zwemmen vissen in de vijver
Staat ook nog de barbecue gereed
Dit tuinset maakt ´t echt compleet
Overal staan de blommen
Laat de gasten maar kommen

Beardiertje

woensdag 1 april 2009

"Zoeklicht".


Sterven is het uitdoven van een lamp, niet de vernietiging van het licht.

Ons Duits bruin beardievriendje is niet meer, hun baasjes vertelde ons vanmorgenen dat hij is ingeslapen, zijn poten wilden hem niet meer dragen.

Hij was zo mooi en ook zo lief, laatst rende hij nog langs de bosrand met zijn prachtige volle vacht dansend in de zon.

Onder die zelfde zon wandelen nu zijn baasjes met hun blauwe rugzak.

Elke dag lopen zij op vaste tijd hun boswandeling, ik kijk hen na en bedenk dat ze nu ook hun tweede beardie voorgoed zullen missen.

Beardiertje

dinsdag 31 maart 2009

Naderbij...

Beardiertje

maandag 30 maart 2009

Daarnet liet ik de honden nog even uit.....


..............de sterren stralen in de zwarte lucht

hoog boven mij glijden ze in ganzenvlucht

noordwaards ebben hun geluiden weg in stilte.





Beardiertje

zondag 29 maart 2009

Het spoor bijster!


Donderdagavond j.l reden we vanaf Twente huiswaarts, het was hondenweer, stromende regen en duisternis, verblind worden door de alom vermenigvuldiging van schitteringen van schijnwerpende koplampen van tegenliggers en dergelijke. Kortom alle omstandigheden om een afslag te missen, je raad het al, juist, dit geschiedde dus.
Als in een triller geraken we na enige tijd bij een pompstation, alwaar we ons orienteren om de juiste koers te "Varen". Door de duisternis en nog eens duisternis kwam ik tot de ontdekking dat ik al zo´n tiental meter op een fietspad reed, die even breed was als de weg, die ik zelf als linker baan aan zag.
Geen glaasje, geen druppel op, en dan zo verzeild raken in deze situatie heeft ons doen besluiten een navigon aan te schaffen.
Vanmiddag hebben we met onze nieuwe reisgenote kennis gemaakt en haar reisvaardigheid op de proef gesteld, ze heeft zelfs meer in haar mars dan we aanvankelijk dachten, want haar voorganger, ene Tom-Tom, zo´n nerd met twee namen heeft al vele luisteraars teleurgesteld en met een kluitje het riet ingestuurd en dan heb ik het nog niet eens over al die personen die te laat op hun afspraak kwamen, ja ik ken ze persoonlijk.
Uiteindelijk hebben we van een aangename middag genoten, zelfs onze reisgenoten vonden haar geloof ik wel aardig, zo te zien aan hun aandachtige beardieblik die ik van hun in de achteruitkijkspiegel zag.

Beardiertje

zaterdag 28 maart 2009

vrijdag 27 maart 2009

Delen is helen

Strelen wat niet kan helen,een lieve snoet,doet je goed.

Beardiertje

woensdag 25 maart 2009

Buitengewoon!

Nog even

Stil leven
Rest

Even

Rust

Het daagt
nog zes maal

De lente neemt een adempauze

Maart vliegt

Voorbij

Haar witte "Hoed"

Wacht

Stil en onbewogen

Op de warme gloed


Beardiertje

dinsdag 24 maart 2009

maandag 23 maart 2009

Terugblikken


Vandaag heb ik weer eens een schoolreis gemaakt, via internet even terug in de tijd,als of de tijd heeft stil gestaan,herinner en herbeleef ik de dingen van vroeger,bemerk dat ook mijn tijdgenoten dezelfde hobby bezigen,ik vind klasgenoten terug en zij mij,onomkeerbaar zijn de grote veranderingen die hebben plaats gevonden,mensen zijn veranderd of zijn ons ontvallen,doch klassefoto´s doen ons het tegendeel geloven,nietsvermoedend vind ik feiten,antwoord op vragen ,de puzzel zal nooit meer compleet worden.
Toch vind ik het duidelijk en genoeg zo,ik ben op plaatsen geweest,die alleen nog in herinneringen bestaan,gek genoeg wordt alles weer levend,geur,kleur,situaties en momenten die ons gemaakt hebben tot wie wij nu zijn,tot in de kleinste details herinner ik me zoveel dat het me haast begint te duizelen,foto´s van toen en nu maken het helder,dingen krijgen opnieuw een plaats,hoe onbelangrijk deze ook bleken.

Is dit nu een proces van het ouder worden,honger naar vervlogen tijden,noem het nostalgie, ook gezond,maar nu vind ik het wel weer welletjes,voorwaarts!


Beardiertje

zondag 22 maart 2009

Pootje lichten!

Wie is jouw vader ,wie is jouw moeder???????????????????????????

Beardiertje

zaterdag 21 maart 2009

De hond op het wapenschild



Tijdens de Kruistochten in de 11de eeuw hadden de "Heren" moeite elkaar te herkennen in hun wapenuitrusting, zodoende ontstond het idee dat ieder een persoonlijk teken zou dragen dat iedereen zou (h)erkennen, dit teken werd het wapenschild.
Zowel de Engelse als de Franse adel gebruikte fantasierijke afbeeldingen om al hun gewenste kwaliteiten weer te geven, in het begin werden de fabeldieren het meest afgebeeld om later plaats te maken voor de echte dieren.
De hond werd vanaf het begin afgebeeld op de wapenschilden, hij staat symbool voor de jacht, een privilege dat alleen aan de adel was voorbehouden.
Vanaf de 9de eeuw verschenen er specifieke jacht en krijgsrassen die ook als zodanig werden afgebeeld. In de 12de eeuw echter sierden vooral de mastifs en dogachtigen de wapenschilden van de Engelse, Schotse en Ierse "Heren".Sinds die tijd werd het wapenschild ook gebruikt als embleem van grote instellingen zoals het leger.
De hond komt op het wapenschild voor als symbool van waakzaamheid en dankbaarheid. Men gaf hun in verschillende houdingen weer:Met de rug tegen de wand van het schild,in profiel,rennend,zittend,liggend of staand op de achterpoten.
De meest gebruikte kleuren zijn zwart,rood,groen,azuurblauw,goud en zilver.
Deze kleuren vormen ook een code.Een zilverkleurige hond op een zwart vlak staat voor trouw en standvastige ridder,een goudkleurige hond op een rood vlak stelt een ridder voor die zijn leven wil geven voor zijn Heer en een zwarte hond op een goudkleurig vlak is een ridder die rouwt om zijn Heer. Honden afbeeldingen komen ook wel voor op de randen van het blazoen(veldteken).

Beardiertje

vrijdag 20 maart 2009

Spring