woensdag 26 augustus 2009

Verlenging!




Onze Quincy maakt het goed, heeft er veel plezier in ons (nog) gezelschap te houden, ondanks zijn ongemakken is hij opgewekt en geniet van ´n dagtochtje met picknick etc.


High tea or low tea, maakt hem niets uit, een galopje door een weide waar net gehooid is en de schaduwplekken die de bomen voor hem creëren maken het ons wat comfortabel met zo´n senior in ons midden die op 12 september waarschijnlijk zijn 100 jarige jubileum gaat vieren, in hondenjaren wel te verstaan.


Dit doet mij denken aan de bibliotheek uit vroeger tijden, je haalde gewoon een stempel en ging gewoon verder met het volgende hoofdstuk.


Zo gaat het nu ook met mens en dier, die weer een opleving hebben, die je versteld doen staan.


Quincy schrijft nu zijn eigen hoofdstuk(ken), zijn laatste of enerlaatste, hij houdt ons in spanning net als een goed boek, zo´n dikke pil

zondag 2 augustus 2009

Onze laatste loodjes......


Hoelang weten wij ook niet...............................Onze Quincy is mager, dus een periodieke controle van zijn gewicht geeft ons een getal, 22.3 kg, maar 2 ons minder dan een maand geleden, zijn "normale" gewicht was altijd rond de 27 kg.

Zijn eetlust is goed en heeft genoeg aan de helft van zijn portie seniorvoedsel en drinkt wat vaker als anders.

Het borstelen op de trimtafel verloopt wat moeizamer vanwege zijn slappere poten en zijn vet en spierweefsel is totaal verdwenen, dus moet ik hem steeds "in model leggen", dit klinkt waarschijnlijk dramatisch, toch geniet hij nog zo als hij in de tuin kan banjeren en s`avonds ligt hij graag op een zachte vacht in de tuin bij ons.

Hij geniet van de vlinders die langs hem fladderen, de vogels die speciaal voor "hem" zingen en mijn zelfgekweekte datura geeft een zachte zoete lucht via de witte trompetkelken.

Het wandelen (lees uitlaten) duurt nooit langer dan een minuut of tien, zijn gang is mooi maar traag, onderweg stopt hij soms en neemt alles in hem op als of het de laatste keer is om het in zijn dromen mee te nemen, eenmaal thuis is het altijd heerlijk koel en rust hij weer wat uit, totdat zijn mooie grote voeten hem naar de tuin leiden, ja, het lijkt soms alsof zijn dromerige koppie zich in een andere wereld bevind dan zijn onderdanen, als deze niet mee willen werken

zal dit voor ons een teken zijn.

Ondanks de regen hebben we vanmiddag een autoritje gemaakt met onze wollenbollen,toen we in Ahmsen een beeldentuin/biopark met bijzondere hoogstam bezochten, was het even droog.

Voor een beardie van ruim 14 jaar heeft hij een schitterende lange vacht zoals je rechts op de foto kunt zien, vanaf zijn 6de levensjaar is Polleke zijn levensmaatje (links).


Beardiertje