maandag 7 maart 2011

Dagje Drenthe



Zondag 6 maart

Het was schitterend weer, blauwe lucht met een lentezon, wat wil je nog meer, als je een dagje uit wil.

We hadden ons opgegeven voor de beardiewandeling in Gasselte (Drenthe) deze keer zouden er ook bobtails met hun baasjes meelopen. Beide rassen zijn vriendelijk, beminnelijk, vol humor en echte vrienden, zeker voor wie van een volle haarpracht en het vrolijke temperament houdt.
We genoten al tijdens de rit (circa 90 km) naar Gasselte, waar we rond half elf arriveerden.We werden al luidruchtig verwelkomd op de parkeerplaats in het bos, na de wandelschoenen aangetrokken te hebben lieten we onze beardies kennis maken met hun vrienden, Polleke was zoals altijd meteen goede maatjes met zijn vriendjes en verkende samen de nabije omgeving. Voor Charley (8 mnd oud) was het de eerste keer, deze tsunami van beardies en bobtails heeft hij goed doorstaan, in het begin wat terughoudend maar niet lang daarna liep hij vol vertrouwen in de voorhoede.

Voor de kleintjes in de bolderwagen en de oudjes was er een korte wandeling en voor de diehards een lange route van circa 1 1/2 uur, deze laatste route liepen wij met veel genoegen.
Na lange tijd was er weer veel te vertellen zowel de bazen als de honden onderling. Speurneuzende nieuwsgierige aagjes waren snel nabij, als er ´n hand in een jaszak gleed, want de ervaring leert, dat dit een onuitputtelijke bron is van vele lekkernijen, ook ik smelt van binnen als ik die dankbare vriendelijke snoeten zie.

De wandeling is zoals altijd een gezellig verpozen, de omgeving is wisselend net als de volgorde van de tweebenige en vierpotige lopers in de groep.

Soms wordt er gestopt, om neuzen te tellen, het kan gebeuren dat er een of twee honden de groep verlaat om een spoor te volgen of eigen route lopen, moet er niet aan denken dat er een van onze honden zoek raakt.Terloops had iemand uit de groep het er nog over, dat er laatst een hond gestolen was.Laatst in september is er in America een Bearded Collie verdwenen, dit was een therapiehond, waarmee de eigenaresse veel goed werk verrichtte na intensive training. Gelukkig zijn al onze "speurneuzen" er nog en wijzen dezelfde richting uit.

Dan komen we op een open veld, waar we ons tegoed doen aan de warme zonnestralen waar we de hele winter zo naar verlangd hebben, ook de honden zoeken contact met de warmte van moeder aarde.
Als we de parkeerplaats naderen, krijgen de honden een kluif en vers water, wij doen ons te goed aan de koffie/thee met cake.Na enige groepsfoto´s ging elk weer voldaan zijn eigen weg, het was nog vroeg in de middag.
Op google eart had ik gezien dat er vlakbij een hagelwit strand was, ´t Nije Hemelriek, we besloten om hier te gaan picknicken, het was veel mooier dan op het plaatje, we hebben hier nog ´n poosje in de zon gezeten en genoten van deze hemelse plek, waar het voor honden het hele jaar verboden terrein is, zelfs aangelijnd.

Terug in de auto keken we op de kaart en zagen dat Orvelte (een museum/monumentendorp) niet eens zover van hier vandaan was, mooie herinneringen duiken op, uit de tijd dat we hier waren met onze zonen zo´n 30 jaar geleden.Eenmaal hier aangekomen, besloten we onze honden hun rust te gunnen, (slapend) in de auto.

We maakten een kleine dorpswandeling, ik herkende de prachtige rietgedekte Saksische boerderijen en andere rustieke gebouwen, we bezochten een aantal museumwinkels waar we genoten van de vele bijzonderheden, de nostalgie van beeld en geur werd nog eens versterkt door het geluid, een lied van Ramses Shaffy, "Laat me" klonk nu nog mooier dan weleer.Je hebt wel bijna een dag nodig om alles te willen zien en te beleven , toch was het de moeite waard en bezochten ook nog Cafe Warmolts, waar we genoten van een kop (eigengemaakte) snert.






Beardiertje