woensdag 22 september 2010

Voor een prikkie!


Na drie weken is het weer tijd voor Charly´s vaccinatie, in september krijgt Polleke ook altijd zijn jaarlijkse inenting, cocktail en rabies.
Om vier uur arriveerden we bij de dierenkliniek, waar onze lievelingsdokter onze "Patientjes" opwachtte, we waren als eerste aan de beurt.
Eerst mocht Charley op de behandeltafel, een volledig klinisch onderzoek liet hij gewilloos toe, ook de inenting ondergaat hij moeiteloos, hij geniet van de aandacht van arts en de stagieres.
Dan krijgt hij als beloning iets uit een tube, astronautenvoeding (geconcentreerd en eetlustbevorderend) waar hij heerlijk van smult. Op de weegschaal zien we het getal 8.1 kg. weer gestadig gegroeid.
Dan is Polleke aan de beurt, ook Pol is altijd rustig tijdens onderzoeken en vaccinaties, alles is in orde, zijn gewicht is 19.9 kg, misschien niet zo zwaar, maar heeft altijd rond de 20 kg gewogen. Op mijn verzoek werden zijn geurkliertjes leeggedrukt om n´eventuele ontsteking te voorkomen.
De D.A zag in Charley´s paspoort Drontal staan bij notities, zo wist ze precies welke wormtabletten (Dolpac) ze moest meegeven voor onze beardieboys, die ze over ´n kleine week krijgen.
Charley krijgt zijn rabiesenting over vier weken. Ondertussen waren er al weer wat honden binnengewandeld, gesleept of gedragen, toen we de praktijkruimte verlieten.
Na tuiskomst hebben we nog in de tuin kunnen genieten van een zomers temperatuurtje met onze boykes.
En vanavond merk ik dat ze wat loom zijn, wat er ook bij hoort.

Beardiertje


maandag 20 september 2010

Hoog knuffelgehalte!


Polleke had gisteravond een aantal keer overgegeven, hij is nu weer wat opgeknapt. Vanmorgen heb ik een heerlijke boswandeling met hem gemaakt door de regen, waar vele soorten paddestoelen voor een herfstig sfeertje zorgden, gelukkig heb ik een klep aan mijn capuchon van mijn regatta-outdoor, zodat ik geen hinder heb van de regen, de zon deed een poging om door de bewolkte lucht heen te schijnen, dus Piet Paulisma krijgt deze keer een ietsiepietsie gelijk.
Het land voorbij de paardjes, was net omgeploegd en voorzien van stro-resten en iets was op kippenmest leek, heerlijk om hier doorheen te wentelen, Pol voegde de daad bij z´n gedachte, effe DE beardie zijn, die de meeste bazen verafschuwen, geen nood, vanwege zijn kotsbekkie zou ik hem toch in bad doen, na een aantal uurtjes heb ik weer een frisse grote en een kleine beardie met een zeer hoog knuffelgehalte.


Beardiertje

zondag 19 september 2010

Gisteren heb ik ons beardieboyke gewogen, 7,4 kg, da´s mooi, hij eet goed en laat het zich goed smaken. Zijn eten krijgt hij verdeeld over 4 porties per dag, bestaande uit 3/5 canex- puppybrocks en 2/5 pedrigee-welpenbrokjes, canex is in Duitsland niet verkrijgbaar, vandaar deze melange, een overgang naar een volledige pedrigeevoeding, die qua samenstelling nagenoeg gelijk is, wat ik erg belangrijk vind, zowel in deze fase als die erop volgend.
Vandaag is Charley 12 weken oud, de inburgeringscursus is zeker voor hem nog láng niet ten einde.
Ik heb een aantal "activiteiten" op mijn programma staan voor deze zondag.
We stapten in de auto op weg naar het treinstation in Meppen, maar niet zonder een fles water, drinkbakje, mijn jaszak vol minibeloningsbrokjes en wat poepzakjes.



In Meppen liepen we langs de witte lijn het perron op (en neer) het was (nog) vrij stil en koud, de wachtende reizigers hadden zo wat afleiding en Charley had bekijks. Erg onder de indruk was tie niet, totdat er een vriendelijke stem de volgende aankomende trein aankondigde. Het denderend geluid wat ik verwacht had bleef uit, rustig kwam deze tot stilstand en Charley en Pol waren door hun moedige gedrag geslaagd met vlag en wimpel.
In Haren was een flomarkt, ik hoopte daar op een drukte die uitbleef, Jos verwende zich zelf met een rode Porsche (een origineel schaalmodel wel te verstaan uit 1961.)

De ballonnen die bij de GROTE nieuwe bolides stonden klalden niet, zelfs niet die mooie paarse ballon die voor onze voeten uit rolde, waar een zeer jonge eigenaar mee jongleerde.

Daarna zijn we naar de Dom van Haren gereden om wat kaarsjes op te steken, een ritueel die we sinds mensenheugenis met veel plezier en devotie bezigen tijdens vacanties en uitstapjes , dankbaarheid voor al de goede dingen die wij in ons leven mogen ervaren.





Daarna zijn we naar een tuincentrum gereden, we plaatsten Charley op een door ons meegenomen automat in een winkelwagen, weer een nieuwe ervaring rijker, de vermoeidheid sloeg toe, mijn brokjes raakte op en winkelend publiek toonden hun gevoelens die Charley bij hen opriep, de volgende oefening was "BLIJF" samen met Polleke in de auto, terwijl Jos en ik eindelijk een gezamelijke keus hadden kunnen maken bij de aankoop van twee schitterende tuinlantaarns, als of het nog niet genoeg schittert, beetje schemer vind ik ook wel aangenaam. Toen we bij de auto kwamen, troffen we twee lieverds aan, die "wakend" sliepen, zoals ik verwachtte, tijdens de rit huiswaards viel onze benjamin al snel in slaap, de trek bij thuiskomst was groot, maar goed ook.

Beardiertje

vrijdag 17 september 2010

Een drukte om niks!


Elke dag rennen, spelen, puppiebrokjes eten, veel slobberen uit de drinkbak en vooral uit de grote drinktrog in de tuin, waarin je al slobberend je spiegelbeeld ziet.
De plasjes en poepjes gingen tot nu toe moeiteloos, maar vanmorgen werd dit opeens een ander verhaal.
Wat een DRUKTE allemaal om zoiets banaals, zou je denken, wel, het was vanmorgen HOPELOOS, een VEEG teken, veel geschreeuw en weinig wol om maar even in het jargon van de herdershond te blijven, nee, Charley keek wat BEDRUKT en was juist stil en had weinig lol.

Tijd voor actie:

Ik tilde Charley op en nam hem mee naar de bijkeuken en plaatste hem in het hondenbad, een warme douche doet welliswaar wonderen, zeker in dit bidet-achtige noodgeval. Zijn onderlijfje heeft al ervaren hoe shampoo ruikt en hoe leuk een badbeurt kan zijn, om daarna in een handdoek gekroeld te worden en dan in het zonnetje te dartelen.



Beardiertje




donderdag 16 september 2010

Rije,rije,rije... in een wagentje!


Dat Charley dol is op rijden, is ons duidelijk, zijn eerste rit was reeds al een succes.
Vanmorgen, tijd voor een paar boodschapjes, onderweg een stop gemaakt voor een inimini-wandeling aan de riem langs het meer. De zon scheen lekker op zijn zwarte puppievachtje, wandelend langs de vele paddestoelen. De heerlijke boslucht, die nog een rijker aroma had gekregen door de vele regen, was goed voor een heerlijk collectief snuiven.

Vandaag stond de oefening, "in de auto blijven", op ons programma, terwijl Jos de winkel bezocht, bleef ik in de buurt om af en toe ´n kijkje te nemen om goed gedrag te belonen en de tijd wat te verlengen.
Het mandje waar hij in lag, hebben we verbannen, een vachtje is voldoende, Polleke vindt het helemaal geweldig, om weer met z´n tweetjes te zijn, in de achteruitkijkspiegel zie ik weer vertrouwde beardie-SNOETEN die me doen denken aan een stel die elke dag op schoolreis zijn.


Van de week hebben we een regenvrij en zonnig uurtje besteed om een toertje te maken met de doggyride. Pol liep de eerste helft naast mijn fiets en mocht daarna bij Charley in de Beardie-Bolide. De koude wind speelde met het vachtje van ons puppenkind, toch maar de luikjes naar beneden gedaan, behalve aan de achterzijde.
Ook dit bleek een succes en is goed voor vele mooie tochtjes in de toekomst.





Beardiertje

woensdag 15 september 2010

Beschuit met muisjes


Elke dag is het weer een feestje, daar zorgt onze Charley wel voor, hij is onze derde Beardie. Het is al weer bijna twee weken geleden, dat we hem ophaalden bij Imke en Ina Groenier in Drenthe, precies 70 km van onze voordeur tot de hunne.
De tijd vliegt, ik wil wel alles in dit blog vertellen, wat ik zie en ervaar, maar de tijd die ik heb, zijn voor Charley, zodat ik niets hoef te missen.
We genieten van ons nieuwe ventje, zijn vrolijke karakter, zijn capriolen, zijn spel , de interactie met Polleke maken, dat zij inmiddels vrienden voor het leven zijn geworden.
Vanaf de eerste nacht is het een lieverd, hij is beslist geen piepert of huilebalk, ik ben steeds eerder wakker, tegen 7 uur, zodat ik hem een goedemorgen kan wensen in een nog droge bench, waarbij hij gezelschap heeft van de vele knuffels met nestgeur, die hem een vertrouwd gevoel geven, maar ook overdag, waarbij hij ook het speelgoed van Polleke "Mag delen" en de vele buffelkluiven een welkome aanvulling zijn voor binnen en buiten in de tuin. Hij is attent, vriendelijk en leergierig, wat ik op mijn beurt ook uitbuit.
In mijn kast staan vele boeken die ik dikwijls gelezen heb, toch kreeg ik in het puppiepakket ook een boek (Spelenderwijs opvoeden van uw pup van Peter Beekman), waaruit ik weer een aantal nieuwe bruikbare tips vond en toepas.
Elke nieuwe pup is een wonderlijke gebeurtenis in mijn leven, zorgt voor veel positieve invloeden, een onuitputtelijke bron van energie en levenslust. Elk spel is een andere, een nieuwe ervaring, een uitdagen, een probeersel, telkens nieuw, niet eerder of gelijkenis met eerdere pups, steeds weer verrassend en heerlijk om hier getuige van te mogen zijn.
De regelmaat doet hem goed, slapen, naar buiten, eten en drinken, naar buiten, spelen etc. Ook merk ik dat hij groeit, nu iets hoger staat op zijn pootjes, die soms zo koddig zijn lijfje dragen, of uit balans gaan, heerlijke tijd voor Charley.
Ook het kroelen en knuffelen op de schommelbank, waarbij hij mede gekoestert wordt door de toch nog warme zonnenstralen van september, waarbij zijn oortjes en oogjes hem helpen om de vlindertjes te zien fladderen, vogelgeluiden en jachtgeluiden in het bos in de vorm van schoten waar te nemen, zodat hij wanneer hij ouder zal zijn hier mee bekend zal zijn.
Wespen hebben plaats gemaakt voor de grote weerloze "hooiwagens", harmloze incecten waarop hij zijn eigen jacht heeft geopend.
Ook een fietsrit in de doggyride vond hij geweldig, de wandelingetjes gebeuren hoofdzakelijk nog in de tuin, waarbij ik er ook "speelsmatig" wat oefeningetjes inlas.
Momenteel ligt hij onder m´n bureaustoel met een kluif, zo wordt het weer tijd om dit verhaal rond te breien.

Beardiertje

vrijdag 3 september 2010

Mijn hartewens vervuld




Maandag j.l zijn we pupjes gaan kijken bij Imke en Ina Groenier, natuurlijk wilden we zien hoe Polleke reageert op een toekomstig puppenkind.
Gisteren was de great day, ik was al om 5 uur wakker, kon de slaap maar moeilijk vatten.
Tijdens onze rit van maar 70 km trokken zware regengordijnen voorbij en zorgden voor slecht zicht.
Eenmaal gearriveerd werden we zo als altijd hartelijk ontvangen, een mega puppiepakket kregen we mee, alles werd tot in de puntjes verzorgd, mijn complimenten voor deze geweldige zorg.Voor we naar huis reden gingen we nog even op de kiek, toen begon de rit voor ons puppenkind naar Duitsland, waar we al 3 1/2 jaar met veel plezier wonen.
Na ´n kwartier gingen we even tanken, ideaal moment voor een plasje, wat direct kwam. Hierna hebben we nog tweemaal een plas-stop gemaakt met wederom een mooi resultaat, direct de hemel in prijzen natuurlijk, hij is dol op autorijden zoals de meeste beardies en geen teken van misselijkheid, een enthousiaste reisgenoot dus.Polleke vond het geweldig en kon zijn ogen niet van hem afhouden, vrienden voor het leven.
Bij thuiskomst stond alles voor hem klaar, de eerste indrukken, hier genoten we allen van.
Kennismaking in winkel, vrienden in onze omgeving, de eerste maaltijd, de tuin, waar hij meteen een natte poot kreeg door een misstap.s´Avonds werden de plasjes en poepjes netjes in de tuin gedaan, zijn lievelingspeelgoed met nestgeur deed hem goed, hij is frank en vrij, weet zijn weg goed te vinden naar de plek waar vers water en puppyvoer voor hem zijn klaar gezet. Hij laat het zich goed smaken en slobberd zijn water luidruchtig op, wat ons een glimlach bezorgd van oor tot oor.
Zijn eerste nacht in de bench is goed verlopen, de eerste 5 a 10 minuten piepte hij , nadat Pol ook wat luidruchtig blafte omdat hij hier niet van gediend was, heeft hij de strijd maar opgegeven.Wat een heerlijke eerste nacht, we hebben aan een stuk doorgeslapen, om een uur of 5 werd ik wakker, hoorde niets, een ideaal moment dus,om te belonen, zijn kleed was nog droog.
Direct nam ik hem mee naar buiten met een goed resultaat.
Boodschappen doen is een moment van alleen zijn, ook hier heeft hij zich keurig gedragen.De stofzuiger vind hij geen probleem, hij is dol op zijn speelgoed, die hij aangeboden krijgt, ook een kluif (kouwstaaf) wordt gretig in ontvanst genomen.
Ook zijn eerste borstelbeurt van zo´n drie minuten was een leuk onderonsje.
Zelf geniet ik tijdens het lezen van alle officiele papieren, brochures en boeken die ik heb gekregen, al is het mijn vierde pup, ik lees het met veel aandacht om niets te hoeven missen.Ik verheug me op onze kinderen die vanavond komen, dit weekend komen we er samen wel uit, de nieuwe naam voor ONS puppenkind.(Wordt vervolgd).
Beardiertje


dinsdag 3 augustus 2010

KORENAAR(D)


Tijdens mijn ochtendwandeling met Polleke zie ik hem reageren op frisse geuren langs de berm, met de naam "Onkruid", doe ik de vele bloemen en grassoorten eigenlijk veel te kort, de term weidemengsels is veelomvattend, dan zie ik een vlinder rustend op een blad, koesterende zonnestralen omarmen de tere vleugels, ik kijk en wacht tot haar kleuren zich verdiepen.
Licht maar scherp, is het geluid wat boven het korenveld ontspringt, de geluidsbron wordt veroorzaakt door de weelderige warmte van de zon die de korenaren doen rijzen en openen, die door de sluiers van de ochtendnevel nog wat klam en donker voorovergebogen stonden.


Polleke nam roerloos dit bijzondere muzikale schouwspel waar, met al zijn zintuigen.

En ik? Figurant van de taal!


Beardiertje

maandag 14 juni 2010

Stemming van de Vuvuzela



De "Dikke van Dale" zwijgt (nog) in alle toonaarden. Er heerst stilte die ik zo respecteer.
Voor velen is de vuvuzela niets nieuws.
Onder de hete zon werd er in 2009 tijdens de FIFA Confederations Cup veelvuldig geblazen door vele fans.

De vuvuzela :
Dit Zuid-Afrikaanse instrument bestaat uit een ongebogen houten buis van 62 cm met aan het uiteinde een kleine beker,aan het andere uiteinde bevindt zich een mondstuk, door de spanning op de lippen te veranderen kunnen andere natuurtonen worden voortgebracht. Hiermee wordt een geluid geproduceert van maar liefst 130 decibel.
Door gebrek aan gsm-masten, een schitterend communicatiemiddel in de rimboe, waarbij ook olifanten vrolijk hun wijsje meetrompetteren.
In deze grote gebieden is het bereik groot, met zo´n 130 decibel levert dit geen echte problemen op.
K.N.O artsen die als fan geen spelbreker willen zijn, waarschuwen voor ernstige gehoorschade, die ook voor dovenmansoren bedoelt zijn.
Een straaljager vind men doorgaans een groot probleem, zelfs de hoeveelheid decibels in menig discotheek zijn beduidend lager dan deze "Toetertjes".
Het gezoem in het stadion is oorverdovend en irritant, de mogenlijkheid om iets te verstaan is er niet, geen volumeknop bij de hand, als je wijs bent draag je gehoorbeschermers, waar formule1-fans ook mee uitgerust zijn.
De vrolijke gekleurde vuvuzela´s lijken feestelijk te zijn, maar schijn bedriegd, prachtige liederen door ECHTE Oranjefans is niet meer, wat lijkt het mij verschrikkelijk om doof te zijn.
Ik ga zo weer een heerlijke boswandeling maken met Polleke, waar de vlinders voor ons uit fladderen en waar we toegezongen worden door de wijze vogels, hiervoor hoef je geen uilskuiken te zijn.
En vanavond...........................geniet er van, ga ik ook doen.
Beardiertje

zondag 11 april 2010

De reunie; 40 jaar terug in de tijd,

Het is al weer bijna een maand geleden, de 13de april om precies te zijn, dat ik een dag met mijn klasgenoten van weleer verenigd werd. Ik was al vroeg uit de veren, nee, niet mijn eigen veren, maar die van mijn zus, die in Limburg woont, waar we dat weekend verbleven.
Om half tien haalde ik Els op, niets veranderd, ik herkende haar nog van foto´s, we hyven en we skypen zo nu en dan, het eerste berichtje stuurde ze zowat een jaar geleden naar mij, via schoolbank.nl, toch nog snel gegaan om al die klasgenoten bijeen te zoeken. Al babbelend arriveerden we in Heerlen bij Marijke om tien uur, om nog wat laatste dingetjes voor te bereiden, de rest komt om elf uur.
Ook (gastvrouw) Marijke is niets veranderd, charmant en vriendelijk net als vroeger, haar riante bungalow bied een mooie ruimte voor de gasten, ze laat me haar binnenzwembad zien, ze verrast mij met de fresco´s aan de muren, die nog door Meneer Graus, onze tekenleraar van weleer zijn vervaardigd.
Dan komt (kleine) Els uit Maastricht met zelfgemaakte appeltaarten, wat een heerlijk mens is zij, een en al hartelijkheid en een zakenvrouwtje hoor, woonachtig in een carreeboerderij met een enorme boomgaard, die jaarlijks appels en peren oogsten.Doet me nu denken aan de legende van de bokkenrijders, de carreeboerderij werd heel lang geleden gebouwd om deze roversbende buiten de deur te houden tegen plunderingen.
De nichtjes Yvonne en Josefiene, ook niks veranderd, ja de tijd doet wat met je, maar de persoon is dezelfde van toen, wat vind ik het leuk om de een na de ander na zoveel jaar weer te zien.
Lucy, ook klein van stuk, helaas is ze al een paar jaar weduwe, haar man overleefde een bloedvergiftiging niet. Ze heeft schatten van kleinkinderen en een lief schattig hondje.
Daar komt Sibylla, (mijn schoolvriendin), met haar liep ik stage, we deelden onze kamer, we gingen samen op fietsvacantie door Duitsland,Luxemburg en Belgie, met mooi weer stonden we op ´n camping, met slecht weer zochten we ´n jeugdherberg op, veel beleefd en veel lol gehad.
Magda met Nellie, enig om hen weer te zien, Magda heeft nog steeds de humor van toen, helaas heeft ze reuma waar ze erg onder lijdt, en Nellie, zij was zo goed in scheikunde en is toen naar de apothekersopleidig gegaan.
Dan komt Els nr 3, zij kon heel mooi tekenen en heeft net als mij ook Limburg begin jaren 70 verlaten.
Annie, wat ben jij lang en slank en knap, vlot gekleed ook, Annie was vroeger dik en bloosde zo leuk, altijd lachen met haar, na school sprak ik haar vaker bij de drogist waar ze op zaterdag werkte.
Ach Petra,ook nog dezelfde lieve lach, vroeger was ze wat stil en verlegen, dat is ze al lang niet meer.
Daar is Margriet, dezelfde stem, lach, humor van toen bezit ze nog steeds, momenteel werkzaam in de palliatieve zorg, wel zwaar maar geeft zo veel voldoening.
Jeetje, Marlo, nog steeds die mooie sprekende ogen, zij heeft verder gestudeerd en is vrijgezel gebleven, ze maakte veel reizen is zeer belezen en bouwt nu langzaam af, zodat ze nog meer kan genieten van de dingen waar ze nooit aan toe gekomen is.
Ondertussen had ik een kaars aangestoken die de hele dag zal branden voor Henriette, die ons helaas veel te vroeg ontvallen is en op deze wijze symbolisch met ons zal zijn.
Allen zijn aanwezig op een na, we kunnen nu niet langer wachten, de glazen staan te schitteren de champagne wacht gekoeld en geduldig, daarom begon ik met het openingswoord wat mij wonderbaarlijk goed af ging, de gastvrouw ontving een prachtig bloemstuk en toen werden de champagneglazen gevuld, gelukkig kwam ook Wilma er aan en konden eindelijk toosten op ons weerzien, toen barstte het reuniefeest los.
Na 40 jaar zitten we gezellig met elkaar te babbelen, dan is er taart met koffie en thee.
Velen zijn al oma, dat lijkt mij ook geweldig, maar mijn twee kanjers zijn nog vrijgezel(lig).
De meesten van ons werken nog, ben ik gezegend, dat ik niet meer in de zorg werkzaam hoef te zijn.
Dan gaan we aan de pastei met een overheerlijke ragoû, die Marijke bereid heeft.
Mijn klasgenoten, 40 jaar verder, ouder en wijzer, dezelfde lach met pretogen , ook de eigenaardige persoonlijke trekjes herken ik weer bij ieder.
We gaan weer wat lekkers eten, een mega buffet met zoveel lekkers, gevulde eieren, gevulde tomaten, salades, heerlijke sausjes, gerookte zalm, garnalen, kaashapjes en heerlijke dranken, de meesten moeten rijden, ook ik ben de BOB vandaag.
Babbel de babbel, wat is het gezellig, hier hebben we echt naar toe geleefd, anecdotes worden verteld, herinneringen worden weer levend, de namen van docenten en de bijbehorende gebeurtenissen passeren de revue, oude tijd maakt plaats voor de realiteit van vandaag, helaas is het al weer een uur of vier, wat vliegt de tijd toch.De eerste van ons moeten al weer opstappen vanwege avonddienst of een avondje uit, maar eerst gaan we met z´n allen op de kiek, eindelijk een klassefoto, ook krijgt elk nog een Oorkonde mee naar huis, die ik gemaakt had, als herinnering aan deze bijzondere dag.
Allen vonden het geweldig en voor herhaling vatbaar, we houden contact via de hyvessite, die ik had aangemaakt. Stilaan vertrekken de klasgenoten huiswaarts, met een aantal blijven we nog om de boel op te ruimen en af te wassen, de kaars van Henriette brand nog steeds, tevreden en met respect blaas ik de kaars uit, hiermee is echt een einde gekomen aan een geslaagde reunie.
Voor Sibylla en mij nog niet helemaal, wij hebben s´avonds nog een gezellig avondje met etentje samen met onze mannen.



Lidy te Vruchte Langendijk

donderdag 18 februari 2010

Oranje soep, warm aanbevolen



De aanleiding van dit bericht is eigenlijk het Dr.Frankdieet, waar door ik 4 kg ben afgevallen in 12 dagen.

Wil je hier meer over weten, neem dan eens ´n kijkje op http://www.eenkiloperweek.nl/
Daar mijn lieve huisband een voorliefde heeft om culinaire gerechten te creëren, raakt hij geïnspireerd om ook mij alsnog te laten genieten.

Met als basis knolselderij en wortelen, maakte hij een overheerlijke soep, waar ik ook jou graag deelgenoot van wil laten zijn.

Benodigdheden:
- 3 kleine uien
- 1 rode paprika
- 1kleine knolselderij
- 1 kg Wortelen (winterpeen)
- 2 ltr water
- 3 groentenbouillontabletten, 2 runder bouillontabletten
- 1 theelepel sambal
- 1 klein blikje tomatenpuree
- 50 gr roomboter
- 100 ml room
- Peterselie

Fruit de uitjes in de roomboter
Fruit hierna de fijngesneden rode paprika mee
Voeg de in blokjes gesneden knolselderij toe en vermeng dit met het ui/paprikamengsel
Voeg nu de in plakjes gesneden wortel toe en vermeng dit met de rest
Laat dit 10 min met een deksel op een lage stand voorgaren, af en toe omscheppen
Blus na 10 min het mensel met 100 ml room
Maak hete bouillon van 2 ltr water en 5 bouilontabletten, laat dit 30 min garen
Maal de soep fijn met de staafmixer, de soep is nu mooi glad en gebonden zonder bindmiddel
Voeg de tomatenpuree en de sambal toe, verhit de soep al roerende.
Strooi bij het opdienen verse peterselie over de soep.

Eetsmakelijk

Tip: 1. Draai van mager rundsgehakt soepballetjes en laat deze de laatste 10 min meekoken.

Beardiertje

donderdag 21 januari 2010

Het leven van een sneeuwvlok


De natuur creëert juwelen in de winter.

Als eindelijk de eerste sneeuwvlokken uit de hemel dwarrelen en zich vastzetten op de kale bomen en grauwe wegen, verandert alles in een sprookje, het wordt stil, geluiden worden gedempd, met de witte deken over het land wordt de aardbodem en de planten tegen vorst beschermd.De dieren krijgen het moeilijk bij het zoeken naar voedsel, in holen verscholen genieten velen van hun winterslaap. Wat wij een sneeuwvlokje noemen, bestaat uit ijs, veel vertakte en aaneengegroeide sneeuwkristallen, bij luchttemperaturen onder -0°c , valt deze als neerslag uit de winterwolken. Naar gelang temperatuur, luchtvochtigheid en wind zijn sneeuwvlokken dikker, fijner of harder als naalden.Een sneeuwkristal onstaat niet als water bevriest, dan zou er hagel of ijzel ontstaan.Het leven van een sneeuwkristal begint in de wolken, deze worden gevormd tijdens ´n hoge vochtigheidsgraad tussen -10 en -15 graden.Er zijn in ieder geval vrieskernen nodig, waar zich sneeuwkristallen omheen vormen.Deze vrieskernen kunnen stofdeeltjes in de lucht zijn of zoutkristallen van de branding, zelfs bacteriën en ook roet, teer, zwaveldioxide uit industriele vervuiling.De basisvorm is altijd zeskantig, hier voor is de structuur van de watermolecule (H2O)verantwoordelijk.Een mooie sneeuwkristal groeit dus door het samenspel van kou en vocht in de wolken.Omdat elke sneeuwkristal zijn eigen reis maakt door de wolken en het tijdstip en de afstand van de val nooit gelijk zijn bestaan er geen twee dezelfde kristallen.Door zijn typische structuur verraadt elke sneeuwkristal zijn herkomst.
Mijn fascinatie is groot, ik had dit ook nooit kunnen schrijven zonder de het levenswerk van belangrijke wetenschappers.

*Zoals bijvoorbeeld: Charles Knight , hij was meteoroloog, hij fotografeerde onder een microscoop, nog voor de sneeuwkristal smolt, is zijn structuur voor eeuwig vastgelegd.Charles zocht naar een verband tussen de vorm van de sneeuwkristal, het type weer en het tijdstip van de val uit de wolk.

*Steven Lindow ontdekte bacteriën die als vrieskern diende, later werd bekend dat van een specifieke bacterie eiwit vrij komt, dat kristalvorming van ijs bevorderd, dit was het begin van de omzetting naar kunstmatige sneeuw, wintersportgebieden varen hier wel bij.

*Vincent J. Schaefer ging met ´n chemische oplossing aan de slag, zo probeerde hij de ijskristal te vangen in/tussen een vloeibare snelhardende plastic, "gesandwiched" verdampte de kristallen, daarna bleef een permanente afdruk van de structuur bewaard.

*Eric Erbe en W.J.Wergin fotografeerden sneeuwkristallen met een electronenmicroscoop, zij legden sneeuwkristallen in hun meest fantastische vormen vast.

*De zeskant of zespuntige sneeuwkristal werd al in 1610 opgemerkt door de duitse sterrenkundige Johannes Kepler toen de sneeuwvlokken op zijn jas vielen, hij had het idee dat de vorm iets te maken zou kunnen hebben met andere regelmatige zeshoeken in de natuur.

*In 1885 werkte Wilson A.Bentley met camera en microscoop, hij stoeide met sluitertijd en opstelling hier van, na 45 winters hard werken had hij resultaat geboekt en in 1931 publiceerde hij "SNOW CRYSTALS" waarin wel bijna 2500 verschillende sneeuwkristallen staan.


Beardiertje

dinsdag 12 januari 2010

De reunie; 40 jaar terug in de tijd,

Nog geen jaar geleden kreeg ik via schoolbank.nl, een kattebelletje van een klasgenoot?

"Volgens mij zat je bij mij in de klas".

Dit was het prille begin van een reunie in spe,een grijs verleden kreeg heel langzaam kleur en werd als maar groener, als we eens getallen gaan vermenigvuldigen, 18 klasgenoten x 40 jaar geschiedenis uit een mensenleven = zevenhonderdtwintig jaar, (docenten niet eens meegerekend.)

In een reunie van 5 uurtjes is dat niet te bevatten, hoeft ook niet.

Zoals kinderen schoorvoetend de klas betreden op de eerste schooldag, zo ook hanteerden velen de pen, de telefoon of de optische muis.

Ik bemerkte dat het verzamelen van een groep soms snel, soms traag verliep , zelfs Tros Vermist werd ingeschakeld, ja hoor, ook de laatste schakel werd kort geleden verbazendwekkend snel gevonden.

Gelukkig hoeven we niet tot de reunie te wachten, we mailen, skypen, een groepshyve wordt aangemaakt, foto´s worden geplaatst, de reunie wordt voorbereid, geduldig toont de countdowngadged ons de geplande datum.

Ik mag mij gelukkig prijzen, dat ik redelijk vooraan stond bij het uitdelen van het geheugen, opgeslagen informatie, die een onuitputtelijke bron is geworden van beeldende herinneringen, veel anecdotes en details over onze school/stagetijd, een tijd, nog voordat we belangrijke keuzes namen en wegen kozen om te zijn wie we nu zijn, het is goed terug te kijken, om vervolgens de stand in z´n vooruit te schakelen.


Beardiertje


maandag 4 januari 2010

Ontmantelen? Ja, de ballen!

Vandaag hebben we niet gewacht op de drie koningen, maar hebben de kerstboom afgetuigd en in drie delen weer opgeruimd.
Bij het schrijven van deze regel moet het toch van mijn hart, dat we dit toch wel heel zachtzinnig deden.
Optuigen, wat uitdossen of opsieren betekent vind ik prima, maar aftuigen vind ik gevoelsmatig al niet aardig en heeft een negatieve bijklank, terwijl het niet meer betekent als ontdoen van het tuig, daar heb je ´t al wèèr.
Maar denk ik aan leer, riemen waarmee trekdieren ingespannen worden of aan al het nodige voor de uitrusting van een mast, dan klinkt het zo mooi en zo positief en vooral nuttig en onmisbaar.
Ja onze kunstkerstboom stond er dit jaar weer zo prachtig en sfeervol bij en de levenden sparren mogen in het bos blijvend leven.
Op deze winterse dagen beleven we een sprookje in het bos, de besneeuwde bomen, alles viel samen, het paard in het tuig, dat we passeerden, ook aan de wandel, net drie jaar, dan pas komt het echte tuig er aan te pas, wanneer het paard zal worden ingereden, toen viel er nog
samen, meer sneeuw, heel veel sneeuw.

Beardiertje