woensdag 7 oktober 2009

Zachtjes tikt de regen.........


Het is echt herfstig weer vandaag, de droge momenten pik ik er uit om met Pol te gaan wandelen en wat buitenactiviteiten te bezigen, zoals wat verse keukenkruiden te potten.
Vanmorgen sprak ik een oude dame die haar stoepje veegde en naar mijn tweede hond vroeg, de zoveelste die ons altijd gadesloeg, als ik met mijn beardies uitging, ik maakte tijd voor een babbeltje en bemerk dat dit me sterkt.
Ook zij had al drie honden gehad en allen moeten "Afgeven", zoals ze dat noemde. Ze had een vriendelijke blik en een positieve uitstraling, toch kon ik zien dat ze veel had mee gemaakt.
Ik vind het fantastisch wanneer "oude(re)" mensen weten wat er in de wereld speelt, belezen zijn en nog zoveel interresse hebben en tonen, nog op zich zelf wonen en er goed en verzorgd uitzien.
Daarbij komt dat ze een accent had die mij vertrouwd in de oren klonk, Brabants is dan wel geen Limburgs, maar de Bourgondische levenshouding hebben we gemeen.
Nu ik dit schrijf laat het carrillon weer van zich horen, iets dat mij nimmer stoort maar een typische Hollandse nostalgie uitstraalt, ik beloof mijzelf, dat we de volgende keer als we hier weer komen naar de vogeltjesmarkt in Antwerpen gaan, een steenworp hier vandaan (25 km) Morgen reizen we weer af naar Duitsland, waar we met veel plezier wonen, toch mis ik iets voor mijn gevoel, de zomer is nu echt voorbij, de regen tikt onophoudelijk op het glazen dak van de serre, het is er heerlijk licht terwijl het buiten toch somber is. De oktobermaand brengt ons weer naar de winter(tijd) met de bijbehorende bezigheid zoals bijvoorbeeld breien, thee leuten en paddenstoelenlucht.

Beardiertje

dinsdag 6 oktober 2009

Gestold licht!


De Rainbowbridge, waar je nu en later

Vrij kan zweven langs stromend water

De wonderlijke kosmos, waar je nu bent

Waar je geen verdriet en pijn, maar alleen liefde kent

Soms verras je me en kom je helemaal van daarginder

Op mijn hand of bloembladen wiegen als Vlinder

Even laat je me vertederend weten

Dat we elkaar nimmer zullen vergeten

Je troost me, dat lag altijd al in jouw aard

Mijn Lieve Quincy, mijn dansende hond met beard


Beardiertje

zondag 4 oktober 2009

Wereldierendag 365x per jaar Franciscus van Assisi


Waar zouden de dieren zijn zonder ons, of liever, waar zouden wij zijn zonder alle dieren.

Niet weg te denken uit ons bestaan, ons eten en drinken, ons schoeisel en kleding, de sport en het vermaak in zoo en circus en als gezelschap kan je niets beters wensen.

Dierendag, ze kunnen het wel zonder ons, beter zelfs, alleen heeft de mens het dier afhankelijk gemaakt van ons, ja ik ook, ik kan niet zonder hen.

Worden we niet wakker onder een heerlijk donzen dekbed, dan is het wel een wollen deken.

De zeep,shampoo en creampjes zijn allen getest, de varkensharen zitten gezellig met de onze in een borstel.

Zacht, medium of hard, een ei hoort er bij, ook de pillen die we (moeten) slikken zijn proefondervindelijk verantwoord.

De paardenkrachten zijn met de tijd in een hogere versnelling geraakt, de haverzak werd een tank, die steeds bodemlozer wordt.

De energie die in de dierenwereld geleverd wordt is uitzonderlijk hoog, werkeloosheid bestaat niet, het leger der mieren is hier o.a een voorbeeld van.

De zijderups, die aan het beginproces kruipt van een schitterend natuurproduct, zijden kousen, blouse's en sjawls die onze huid en ego sieren.

De spinnen met hun schitterende webben, waaraan voor dag en dauw de druppels fonkelen in de zon als kristallen.

De vogels die hun mooiste lied voor ons zingen, toch maar dat eerste kivietsei laten liggen.

De bijen die de imker vliegensvlug hun zuivere waar komen brengen.

De kleurrijke vlinders, niet alleen die, die we soms in onze buik koesteren bij tedere gevoelens.

Het warme bont, de zachte vacht, de lange haren, kleurrijke veren, de mooiste vissen en al wat in schelp of diep op de bodem van de oceaan zich verborgen houd.

Lieve lezer, begrijp me goed ik ben geen dierenactiviste, al doet bovenstaande daar zelfs mij aan denken bij een leescontrole, ik besef mij alleen dat we veel meer zouden moeten genieten door onze ogen open te houden voor dierenlanteinen.

Wie is er niet grootgebracht met troostende knuffels van beer, aap of welk dier dan ook in de vorm van een pluche toddel.

Ons eerste boek ging alleen maar over dieren op de boerderij en we leerden hun taal, (lees geluiden).

De Ot en Sienboeken en Verkadealbums met nostalgische plaatjes gingen er in als koek.

Ook Jip en Janneke, de vertellingen waarin de veilige geborgenheid van huis en tuin voorop staat en waar dan ook (Poppejans), Beer, Takkie de hond en Siepie de poes veelvuldig figureerden.

De sprookjes (over de grote boze Wolf, etc).

Iets ouder verslonden wij de zwaardere kost, de wilde dieren uit Afrika en het Amazonegebied.

De vertellingen Van vos de Reynaerde , dit boek is niet zo maar een leuk dierenverhaal, er zijn tal van satirische verwijzingen naar de "Mensenmaatschappij" in te vinden.

Lassie, Furie, Daktari en Jungle Book en de latere Lion King lieten ons geloven dat het ook milde dieren waren, wat ouder beseften we dat dieren ook gevoel hebben, de emoties worden onverbloemd getoond, van dansende beren, apenstreken en zeehondjes, de trek van de gnoes en olifanten die rouwen om hun mededikhuid(en) die daar levenloos resteren.

De nieuwsgierigheid naar resten uit de prehistorie en de vondst van nieuwe diersoorten vertellen ons veel over de interactie tussen mens en dier.

Sinds het logo van het zwart/witte pandabeertje zijn we meer bewust geraakt van ons dierenrijk door de mooie vertederende en ontroerde verhalen en beelden van o.a het WNF deze organisatie werd op 11 september 1961 opgericht.

Het Rijk der Dieren is zo inmens groot en gaat veel verder dan onze lieve blaffers, miauwers, snuffies en flappies.


Beardiertje

vrijdag 2 oktober 2009

Ontmoeting



Ontmoeten


is meer dan iemand tegenkomen


of bij elkaar zijn


Je ontmoet niet zoveel mensen


Ontmoeten heeft iets


Van verwonderen en herkenning


De ander is een antwoord op je vraag


Op iets in jou


Een echte ontmoeting raakt je


Ze vraagt openheid van jou


Niet dat je alles moet zeggen


Tegen de ander


Maar wel dat die ander


Jou iets mag zeggen of vragen


Ontmoeten is de ander


Binnenlaten in het huis van je zelf


Met het risico dat hij of zij ontdekt


Dat niet alles echt is in je huis


Dat jij je soms anders voordoet


Dat je kwetsbaar bent


En anderen soms gewoon napraat


Iemand ontmoeten is


Iemand binnen laten


In de binnenste cirkel van je leven


Hij zal je vragen naar je ervaringen


Gewoontes, gevoelens en opvattingen


Pas als je de ander


Zo diep laat binnendringen


Kun je van een ontmoeting spreken


Een echte ontmoeting laat sporen na.




Niec Stolk


donderdag 1 oktober 2009

Flater


Vanmorgen lekker gewandeld in het Ossendrechtse, ja, deze week logeren we hier bij Lawrence onze oudste zoon, die hier schitterend woont op de "Brabantse Wal".
Vandaag heb ik mijn taak volbracht, ze hangen er mooi bij, al zeg ik het zelf, de lange gordijnen die ik heb genaaid voor de "Wintergarten"'(serre), dit ging eerst helemaal niet naar mijn wens, dan was de zoom te kort dan te lang, maar nu hangen ze perfect, de ruimte is er een van licht en zon, waar het het goed toeven is, met uitzicht op de vijver met zwemminnende kleurlingen en pas aangelegde tuin, waarvan de planten paradijselijk groeien en bloeien. Lichttherapie tijdens de wintermaanden tot aan de snowboardvacantie toe een must is en s'avonds een tweede relaxroom voor als je eens geen t.v, open haard wilt zien en stoken.
Maar behaaglijk en relaxd zoals ik nu met mijn laptopje zit, anytime, everywhere.
Maar door mijn bezigheden buitens huis hebbende dwaal ik af en begon ik te schrijven over mijn ochtendwandeling met Polleke richting het trambaanpad, (een landweg) waar een boerderij staat die "nog steeds" te koop staat en waar de bokjes ons vriendelijk begroeten.
Elk kwartier laat de kerktoren een carrillonlied horen, wat nooit verveeld.
Eenmaal op de terugweg gebeurde het gebeurde.
Zowel Polleke als ik zagen een beardie, ik kende "die beardie" van onze logeerpartijen hier.
Het was Flater, een reu van 13 jaar, die veel gelijkenis toont met onze Quincy, die precies twee weken geleden afgereisd is naar de Rainbowbridge.
Polleke was verbaast,enthousiast en enorm verrast en blij, toen hij Flater in de verte zag komen aanlopen, hij wilde zo snel mogenlijk de begroetingsrituelen toepassen, hij genoot, maar, zijn zeer sterk ontwikkelde reukorgaan vertelde hem iets anders, dat dit niet Quincy was maar een aardige lieve beardiekerel van 13 jaar die veel gelijkenis vertoonde met zijn trouwe (ex)maatje.
We praatten wat "Beardietalk", als beardiebazinnetjes, zoals we vaker deden/doen en genoten hoe onze beardies poogden hetzelfde te doen.

Beardiertje