In de wachtkamer van de dierenarts snuffelt Pol meer dan anders, zou hij inderdaad nog kunnen ruiken dat zijn broer hier zes dagen geleden nog was?
Vandaag heeft Polleke weer zijn jaarlijkse cocktailprik en rabiësenting gehad, zijn gezondheid is optimaal, de dierenarts was verbaast, zij had nog nooit zulke schone oren gezien, ook zijn gebit krijgt een pluimpje.
Hij was iets afgevallen, tja als je maatje met stille trom vertrekt, is de eetlust ook wat minder.
Pol is een aantal dagen erg stil geweest,wat beslist zijn aard niet is, we maken dan nu ook weer grote wandelingen en fietstochten met de doggyride.
In de auto is het wat onwennig voor Pol, hij mist Quinc waar hij altijd lekker tegen aan lag.
In het weekend voor we naar bed gingen, waren we nog even in de tuin en Pol zag iets in het donker en nam de speelhouding aan, hij was erg nieuwsgierig, anders ik wel.
Dichterbij gekomen zag ik een hele grote egel, wel zo groot als een soepbord, vast een rëincarnatie van Quincy die revange komt nemen bij Pol voor al die keren dat hij minder aardig was, (zacht uitgedrukt.)
Telkens als Quincy het onderwerp van gesprek is komt er een schitterende vlinder dicht bij mij, is er dan toch meer tussen hemel en aarde?
Ik ervaar dit als mooi, rustgevend en bijzonder.
Kleine wondertjes bestaan zeker wel als je het maar toelaat en de dingen accepteerd zo als ze zijn, werken deze cadeautjes als een geweldig medicijn.
Beardiertje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten