Met een zak brood voor de paarden gingen we vanmorgen met onze beardies op pad, de buitenthemperatuur was 24.5C, een graadmeter hoever we gaan en hoe we gekleed gaan.
Onderweg tweemaal een dooie muis op het wandelpad aangetroffen en verderop een klein lief haasje bij het veld, de zon scheen door een van zijn oorschelpjes, maar goed dat onze beardies waren aangelijnd.
Naarmate we het bos naderden, verheugden wij ons op de koelte door de schaduw.
De pret was van korte duur toen wij werden geplaagd door dazen.
Tijdens deze warme, broeierige, windstille zomerdagen zijn dit topdagen voor deze bloeddorstige hunkerende monsteressen, ja ook hier zijn het weer net als familie mug die gemene sniekige vrouwtjes die vele warmbloedigen, (mensen, paarden en koeien) het buitenzijn doen vergallen, doordat zij eiwitrijk voedsel nodig hebben voor de ontwikkeling van de eieren in hun onderlijf om die dan vervolgens smilend te ontdoen in en op gewassen op vochtige bodem.
Door de regenval van laatst is er een hoge vochtigheidsgraad, waarbij die gevleugelde vrouwenclan heel actief zijn terwijl hun mannenhet met nectar doen.
Hun steekgedrag is verhoogd bij koolstofdioxide, inspanning en paniek kicken ze helemaal op.
De beruchte goudoogdazen zwermend rond je hoofd maken mij totaal crazy.
Gelukkig zit ik hier koel en tevreden mijn muis te dresseren op de maat van de tikkende toetsen van mijn keyboard, mijn beardies kijken mij dankbaar aan naast het bureau, ze mogen inderdaad blij zij om en met hun mooie lange haar wat hun bescherming biedt tegen de dazen.
Beardiertje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten