zaterdag 24 januari 2009

De aanspanning!

De hondenkar betekende begin 19de eeuw meestal een licht rijtuig,waarin jachthonden werden vervoerd.
De huidige bestelwagens met genoeg pk´s was vroeger iets waar men met veel fantasie van kon dromen.
Op 14 juli 1910 werd een eerste nationale wet van kracht, ter bescherming van de honden.
Toch was de hondenkar de bittere waarheid maar ook een uitkomst voor veel kooplieden, de minimale schofthoogte van de hond(en) was 60 cm, die gemeten werd met een speciaal hiervoor gemaakte meetstok. Het was verboden om kleine, jonge, kreupele honden en drachtige of zogende teven te gebruiken en er mochten niet meer dan drie honden voor de kar of hooguit twee eronder.
Ook moest er een rustplank en een waterbak aan boord zijn en werd er op toegezien hoe de honden werden getuigd. De borstriem moest van zacht leer zijn en de kar moest bij stilstand op twee steunen staan. De voerman moest minimaal 14 jaar zijn er mochten niet meer dan twee personen op de kar, ook de belading mocht niet te zwaar zijn.
De kar had ook een kenteken net als de auto nu, de naam van de houder,de gemeente en het nummer moest goed leesbaar staan.
Als in een jaar de wet twee keer werd overtreden, werd de vergunning ingetrokken.
Er was ook een snelheidslimiet.niet sneller dan een paard in draf.
De hondenkarren waren erg populair en werden gebruikt door bakkers, slagers, melk-groenten en visboeren, petroliumboer en marskramer.
Een paard was te duur er gebeurde ook meer ongelukken mee, de hond was goedkoop, at niet veel en behoefde maar een kleine slaapplaats.
Ook de posterijen maakten dankbaar gebruik van de hondenkar en het Nederlandse leger had tijdens de 1ste W.O een (door twee honden getrokken) mitrailleurwagen laten fabriceren .
In 1962 kwam er een einde aan het gebruik van de hondenkar, bij de wet op de dierenbescherming, daarna verdween de hondenkar voorgoed uit het straatbeeld.
Tegenwoordig zijn zij alleen nog te zien in musea of worden op historische gelegenheden getoond.
Sinds een jaar of vijf ben ik in het bezit van een hondenkar, de naam is natuurlijk in strijd met de rechten van de baas, nu wordt deze voor het karretje gespannen en mag hij voor zijn plezier gaan fietsen tot genoegen van onze twee beardies, die wisselend naast de fiets lopen en in de doggyride genieten van vers drinkwater en het mooie landschap.

Beardiertje




Geen opmerkingen:

Een reactie posten