woensdag 15 september 2010

Beschuit met muisjes


Elke dag is het weer een feestje, daar zorgt onze Charley wel voor, hij is onze derde Beardie. Het is al weer bijna twee weken geleden, dat we hem ophaalden bij Imke en Ina Groenier in Drenthe, precies 70 km van onze voordeur tot de hunne.
De tijd vliegt, ik wil wel alles in dit blog vertellen, wat ik zie en ervaar, maar de tijd die ik heb, zijn voor Charley, zodat ik niets hoef te missen.
We genieten van ons nieuwe ventje, zijn vrolijke karakter, zijn capriolen, zijn spel , de interactie met Polleke maken, dat zij inmiddels vrienden voor het leven zijn geworden.
Vanaf de eerste nacht is het een lieverd, hij is beslist geen piepert of huilebalk, ik ben steeds eerder wakker, tegen 7 uur, zodat ik hem een goedemorgen kan wensen in een nog droge bench, waarbij hij gezelschap heeft van de vele knuffels met nestgeur, die hem een vertrouwd gevoel geven, maar ook overdag, waarbij hij ook het speelgoed van Polleke "Mag delen" en de vele buffelkluiven een welkome aanvulling zijn voor binnen en buiten in de tuin. Hij is attent, vriendelijk en leergierig, wat ik op mijn beurt ook uitbuit.
In mijn kast staan vele boeken die ik dikwijls gelezen heb, toch kreeg ik in het puppiepakket ook een boek (Spelenderwijs opvoeden van uw pup van Peter Beekman), waaruit ik weer een aantal nieuwe bruikbare tips vond en toepas.
Elke nieuwe pup is een wonderlijke gebeurtenis in mijn leven, zorgt voor veel positieve invloeden, een onuitputtelijke bron van energie en levenslust. Elk spel is een andere, een nieuwe ervaring, een uitdagen, een probeersel, telkens nieuw, niet eerder of gelijkenis met eerdere pups, steeds weer verrassend en heerlijk om hier getuige van te mogen zijn.
De regelmaat doet hem goed, slapen, naar buiten, eten en drinken, naar buiten, spelen etc. Ook merk ik dat hij groeit, nu iets hoger staat op zijn pootjes, die soms zo koddig zijn lijfje dragen, of uit balans gaan, heerlijke tijd voor Charley.
Ook het kroelen en knuffelen op de schommelbank, waarbij hij mede gekoestert wordt door de toch nog warme zonnenstralen van september, waarbij zijn oortjes en oogjes hem helpen om de vlindertjes te zien fladderen, vogelgeluiden en jachtgeluiden in het bos in de vorm van schoten waar te nemen, zodat hij wanneer hij ouder zal zijn hier mee bekend zal zijn.
Wespen hebben plaats gemaakt voor de grote weerloze "hooiwagens", harmloze incecten waarop hij zijn eigen jacht heeft geopend.
Ook een fietsrit in de doggyride vond hij geweldig, de wandelingetjes gebeuren hoofdzakelijk nog in de tuin, waarbij ik er ook "speelsmatig" wat oefeningetjes inlas.
Momenteel ligt hij onder m´n bureaustoel met een kluif, zo wordt het weer tijd om dit verhaal rond te breien.

Beardiertje

Geen opmerkingen:

Een reactie posten