Er was eens een teefje, ze was van huis weggelopen omdat niemand haar begreep, iedereen vond haar maar raar, met die dikke buik.
Het was Kerstavond, ze had veel pijn, haar vriend had ze al een hele tijd niet meer gezien, ze voelde zich verdrietig en alleen, ze zwierf al dagen door de koude, het werd nu snel donker.
In de verte zag ze wat licht, dichterbij gekomen trof ze een oude vervallen stal aan, waar een stoffige lantaarn stond, die spaarzaam brandde, ze besloot hier wat uit te rusten.
De andere morgen was de hele wereld bedekt met een sneeuwdeken, die schitterde in de zon.
Het was Kerstavond, ze had veel pijn, haar vriend had ze al een hele tijd niet meer gezien, ze voelde zich verdrietig en alleen, ze zwierf al dagen door de koude, het werd nu snel donker.
In de verte zag ze wat licht, dichterbij gekomen trof ze een oude vervallen stal aan, waar een stoffige lantaarn stond, die spaarzaam brandde, ze besloot hier wat uit te rusten.
De andere morgen was de hele wereld bedekt met een sneeuwdeken, die schitterde in de zon.
Ze was al vroeg wakker, ze telde en waste zorgvuldig haar puppenkinders in het stro, ze keek op, heel verrast waren ook zijn trouwe hondenogen.
Haar vriend, die haar had gevolgd en de hele nacht over haar en hun pasgeboren kroost had gewaakt zocht eindelijk toenadering.
Lidy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten