In menig familie, zijn er weer massa´s grote en kleine koopjesjagers op pad geweest door sneeuw en regen, als hamsters verzamelen zij al wat zij denken nodig te hebben om hun bezigheid tot een succes te maken.
Steels gewijs zoekend door het huis, naar tape, kranten, touw,kartonnen dozen, waarvan de afmeting vraagtekens oproepen en de zichtbare binnenpretjes op de verhitte gezichten snel verdwijnen achter een deur, die snel dicht en soms nog op slot gaat ook.
Waar het klokje thuis tikt, tikt het nu nog sneller, de geur van vers gebakken speculaas zweeft door het huis, welke de beardieneuzen heel beeldend volgen.
Dat is voor mij het 4 decembergevoel.
Mijn buurman ging jaaaaaaaaren geleden wel een stapje ver in zijn enthousiasme, Bert liet zijn zonen (Arjen en Erik, die inmiddels zelf vader zijn), niet alleen hun schoen zetten, voor het paard moest op zijn minst een emmer vers water worden klaargezet, met wat stro en een bos peen.
Toen de volgende ochtend de twee knapen met verwarde haren in hun piama naar beneden slopen, lagen hun ouders gniffelend in bed ,hun oren gespitst tot dat ze de luide verontwaardiging hoorden..........
van de jochies, die levensechte dampende paardenvijgen in de gang ontdekten!
Lidy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten