Het spoor bijster!

Donderdagavond j.l reden we vanaf Twente huiswaarts, het was hondenweer, stromende regen en duisternis, verblind worden door de alom vermenigvuldiging van schitteringen van schijnwerpende koplampen van tegenliggers en dergelijke. Kortom alle omstandigheden om een afslag te missen, je raad het al, juist, dit geschiedde dus.

Als in een triller geraken we na enige tijd bij een pompstation, alwaar we ons orienteren om de juiste koers te "Varen". Door de duisternis en nog eens duisternis kwam ik tot de ontdekking dat ik al zo´n tiental meter op een fietspad reed, die even breed was als de weg, die ik zelf als linker baan aan zag.

Geen glaasje, geen druppel op, en dan zo verzeild raken in deze situatie heeft ons doen besluiten een navigon aan te schaffen.
Vanmiddag hebben we met onze nieuwe reisgenote kennis gemaakt en haar reisvaardigheid op de proef gesteld, ze heeft zelfs meer in haar mars dan we aanvankelijk dachten, want haar voorganger, ene Tom-Tom, zo´n nerd met twee namen heeft al vele luisteraars teleurgesteld en met een kluitje het riet ingestuurd en dan heb ik het nog niet eens over al die personen die te laat op hun afspraak kwamen, ja ik ken ze persoonlijk.
Uiteindelijk hebben we van een aangename middag genoten, zelfs onze reisgenoten vonden haar geloof ik wel aardig, zo te zien aan hun aandachtige beardieblik die ik van hun in de achteruitkijkspiegel zag.

Beardiertje